Muezini 110-vjeçar nga Iraku i shërben xhamisë me pasion pavarësisht moshës së tij të shtyrë

SULEYMANIYEH (AA) - Në fshatin historik Haxh Namik në rrethin Seyidsadik të Sulaymaniyah në Irak, Abdullah Ahmed Hasan, i cili është mbi 100-vjeç, vazhdon t'i shërbejë xhamisë me dashuri dhe përkushtim të madh pavarësisht moshës së tij të shtyrë.

Duke folur për Anadolu, plaku irakian, të cilit i drejtohen ata përreth tij si "Haxhi Abdullah", deklaroi se të dhënat zyrtare tregojnë moshën e tij si 103-vjeç, por mosha e tij e vërtetë është 110-vjeç.

Pavarësisht moshës, dobësisë fizike dhe shikimit dhe lëvizshmërisë së dobësuar, Haxhi Abdullahu është gjithmonë i veshur me kujdes, i gëzuar dhe i pastër. Ai i ka shërbyer xhamisë për 70 vjet dhe vazhdon të shërbejë si muezin.

Haxhi Abdullahu shpjegon se fillimisht ka punuar si fermer bagëtish dhe ka jetuar në rajonet malore të Germijanit për shumë vite. Ai shpjegoi se filloi të falej në rininë e tij dhe se nuk i linte kurrë namazet, duke recituar ezanin e tij kudo që të ishte.

Fshati ku jetonte plaku tani është bërë një lagje brenda kufijve të rrethit, falë zgjerimit gradual të rrethit Seyidsadık. Banorët e fshatit dëshmojnë nga afër për dashurinë e thellë të Haxhi Abdullahut për xhaminë dhe vitet e tij të shërbimit.

Haxhi Abdullahu, i shtyrë nga pasioni i tij i thellë për xhaminë, shprehu ëndrrën e tij për të hapur një xhami dhe medrese. Haxhi Abdullahu, i cili kohë më parë e realizoi këtë ëndërr, e ndërtuar në tokën që ai dhuroi, tani ka një medrese, ku nxënësit ndjekin rregullisht mësimet.

Pavarësisht moshës së tij të shtyrë dhe rënies së dëgjimit dhe lëvizshmërisë, Haxhi Abdullahu vazhdon të lutet me xhematin. Ai i kryen të gjitha namazet duke qëndruar në rreshtin e parë të xhematit.

Gjyshi, i cili dikur e përshkroi veten si një gjahtar të aftë mbi kalë, kujtoi pushtimin britanik të vendit dhe shpjegoi se gjatë atyre viteve, ai braktisi shtëpitë e tij për të mbrojtur jetën dhe pronën e tyre.

Haxhi Abdullahu tha se e kishte kryer obligimin e Haxhit dy herë në jetën e tij dhe se në Haxhin e parë shkoi në këmbë ndërsa në Haxhin e dytë me aeroplan.