Banorët e fshatit Yuvalı, të cilët u zhvendosën 40 vjet më parë për shkak të përmbytjeve në Kayseri të Turqisë, rifreskojnë kujtimet e tyre duke parë rrugët ku kaluan fëmijërinë e tyre nga minarja që ka mbetur në këmbë.

Lagjja rurale, e cila është e lidhur me komunën qendrore Kocasinan dhe ndodhet 45 kilometra larg qendrës së qytetit, u zhvendos në një vendndodhje tjetër për shkak të përmbytjeve në vitin 1985.

Gjatë 40 viteve të fundit, shtëpitë në lagje, ku jetonin afërsisht 450 familje, janë shndërruar në rrënoja.

Xhamia, e cila u ndërtua në vitin 1.200 nga fisi Yıva i Oghuzëve dhe është rinovuar shumë herë me kalimin e kohës, tërheq vëmendjen me minaren e saj, e cila u ndërtua në vitet 1970, duke qenë e vetmja strukturë e mbetur në këmbë aty.

Minarja, e bërë me tulla të zbrazëta të vendosura midis kornizës së hekurt, u bë një "kullë vrojtimi" për qytetarët që donin të shihnin rrugët ku kaluan fëmijërinë e tyre.

- "Në atë kohë në këtë fshat kishte 450 familje"

Mehmet Erkılıç, 57-vjeç, banor i lagjes, për Anadolu tha se fshati, i cili ka qenë i banuar për qindra vjet, ka përjetuar përmbytje disa herë.

Duke kujtuar se fshati u zhvendos në një vendndodhje të re në vitin 1985 falë përpjekjeve të kryetarit të asaj kohe, Erkılıç tha: "Në atë kohë, në këtë fshat kishte 450 familje. Ata që mund të blinin tokë nga vendbanimi i ri u vendosën atje, dhe ata që nuk mundën shkuan në Kayseri. Ne jetojmë në vendbanimin e ri. Merremi me bujqësi dhe blegtori".

- "Ëndrrat tona këtu"

Erkılıç theksoi se vjen shpesh në lagjet e tij të vjetra për të rifreskuar kujtimet.

"Ne edhe ëndrrat tona i shohim këtu. Shohim gjyshërit, fqinjët dhe miqtë tanë që kanë shkuar jashtë shtetit, të gjithë këtu. Kemi shumë kujtime këtu. Kullotëm shumë dele këtu, kullotëm kafshë në çdo kodër. Unë fillova shkollën këtu në vitin 1976. Shtëpia jonë ishte poshtë. Më kujtohen ditët kur ecja në shkollë në ato rrugë sikur të ishte dje. Rrugët ishin të mbushura me njerëz atëherë", tha ai.

Ndërkaq, Ahmet Karahöyük, i cili u zhvendos në qendër të qytetit rreth 40 vjet më parë, tha se u zhvendos në një shtëpi pranë fshatit pasi doli në pension.

Duke theksuar se nuk i ka ndërprerë kurrë lidhjet me tokën ku ka lindur, Karahöyük tha: "Kjo xhami ka një status 700-vjeçar. Ne vijmë këtu çdo mbrëmje, hapim xhaminë dhe kryejmë lutjet tona këtu. Edhe pse atje lart ka një fshat të ri, ne vijmë këtu. Paraardhësit tanë janë këtu".