Çadır, barınak ve konteyner evlerden yoksun olan bu aileler, kumaş ve naylon parçalarından kurdukları, su çeken "sözde" çadırlarda hayata tutunmaya çalışıyor.

Ateşkes kapsamında Gazze'ye günlük 600 tır yardım girmesi gerekirken İsrail'in kısıtlamaları nedeniyle bu sayı ancak 150 ile sınırlı kaldı. Gazze'ye giren çadır gibi barınaklar ise yok denecek kadar az.

"Savaş aslında bitmedi, insanların yardımlarını bekliyoruz"

Gazze Şeridi'nin orta kesimindeki Deyr el-Belah kentine sığınan yerinden edilmiş binlerce Filistinli aile, yaklaşan kışı nasıl geçirecekleri endişesi yaşıyor ve acil çadır çağrısında bulunuyor.

Evi yıkıldığı için Gazze Şeridi'nin kuzeyindeki Beyt Lahiya'dan Deyr el-Belah'a göç eden Emin Abdulkerim Şaban Kazair, 4 çocuk, eşi, kendisi ve 75 yaşındaki yaşlı babasıyla yıpranmış derme çatma bir çadırda yaşıyor.

Kendisinin terzi olduğunu ancak mesleğini yapamadığını ve ailesini geçindiremediğini söyleyen Kazair, "Savaş aslında bitmedi. İnsanların yardımlarını bekliyoruz. Herkes vadediyor biz de umutla bekliyoruz. İnşallah bir yerden çadır gelir. Kumaş ve naylondan çadırımız var. Üstüne bir çiğ düştüğünde bile ıslanıyoruz, kış gelince ne olacak varın siz düşünün." dedi.

"Ha çadırda kalmışsın ha dışarda"

10 kişilik ailesiyle yıpranmış bir çadırda yaşayan Ataf Gabban da yaşadıkları zorlukları şöyle anlattı:

"Ha çadırda kalmışsın ha dışarda. Bütün gece üzerimize su yağıyor, yataklarım ıslak. Yatakları kurutmak için güneşin doğmasını bekliyorum ki çocuklar üstünde uyuyabilsin. 2 yatak, 2 yorgandan başka bir şeyim de yok. Isınmak için birbirimize sarılıyoruz.

Çiğ düştüğünde bile bu hale geliyorsak kışın ne yapacağız. Kış kendini iyice gösterdiğinde bu çadırda kalamayız, dayanmaz. 10 kişi nerede yaşayacak, nereye gidecek. "

Ateşkes sonrası hayatlarında hiçbir değişiklik olmadığını ifade eden Gabban, "Aşevlerinde bile bir değişiklik olmadı, çocukların ihtiyacı karşılanmıyor. Sürekli pilav veriliyor. Bu çocuklar, domates, salatalık, tencere yemeği istiyor. Çeşit istiyor. Çocuklarım yürüyor ama kemikleri zayıf olduğu için düşüyor." dedi.

"Çadır istiyoruz, başımızı sokacak bir şey istiyoruz,"

Tel ez-Zater'den Deyr el-Belah'a göç eden Hişam Zeki Ali Veşah ise "Burada çadırda daha doğrusu çadır(vari) bir şeyde yaşıyoruz. İçine 2 yatak zor sığıyor. Üstelik yırtık dökük bir şey, üstüne naylonlar koyuyoruz ama boşuna. Kışın ne yapacağımızı bilmiyoruz." diye konuştu.

Çocuklarından birinin yetersiz beslenme sorunu yaşadığını, 6 aylık ve sadece 4,5 kilogram olduğunu söyleyen Veşah, bir baba olarak çocuklarının barınma, beslenme ve giyecek ihtiyacını karşılayamamanın verdiği acizlik hissini şöyle anlattı:

"Çektiğimiz sıkıntılar bir nebze bile olsun hafiflemedi. Koskoca adamlarız ama çocuklarımıza mama alamıyoruz, kıyafet alamıyoruz. Böyle yaşamak mı olur? Çadırlarımız yırtık, kış geliyor, ne yapacağımızı bilmiyoruz. Çadır istiyoruz, başımızı sokacak bir şey istiyoruz, mama ve bez istiyoruz. Onurumuzla yaşamak istiyoruz. Bizimkine yaşamak denmez."