ПАРИЗ (АА) - ЈУСУФ ОЗЏАН -

Се појави „дипломатска телеграма“ во која Франција ѝ дала наредба на Владата на Хутите, која го изврши геноцидот во Руанда во 1994 година, да избега од областа што е под контрола на француската Армија, пишува Агенција Анадолија (АА).

Франсоа Гранер, директор за истражување на Францускиот национален истражувачки центар (CNRS) и член на здружението „Опстанок“ (Survie), кој ги проучува архивите на поранешниот претседател Франсоа Митеран, со новинарот на АА ја сподели „дипломатската телеграма“ која покажува дека Франција им наредила на извршителите на геноцидот во Руанда да избегаат од регионот.

Бернард Еми, советник на тогашниот министер за надворешни работи Ален Жупе и сегашен генерален директор на француската единица за надворешно разузнавање DGSE, на 15 јули 1994 г. во 18:22 часот, му испратил специјална „дипломатска тајна телеграма“ на Јаник Жерар, тогашниот претставник на Франција во Руанда.

Во телеграмата се наведува дека додека „меѓународната заедница во Њујорк“ е во процес на утврдување на ставот што треба да се донесе против извршителите на геноцидот, од Жерар не било побарано да оди во градот Чјангугу во Руанда за да се состане со владините претставници што го извршиле геноцидот, при што место ѝ се отстапува на изјавата:

„Можете да ги користите сите индиректни канали, а особено вашите африкански контакти, за да им пренесете на овие службеници (под контрола на француската Војска) дека ги замолуваме да ја напуштат Безбедната хуманитарна зона, без притоа директно да се откриете.

Подвлечете дека меѓународната заедница, а особено Обединетите нации (ОН), наскоро може да го утврдат патот што треба да се следи против овие таканаречени власти. Потпис: Еми.“

- „Наредбата ја издаде Ален Жупе, тогашен министер за надворешни работи“ -

Гренер, кој е познат по својата работа на полето за улогата на Франција во геноцидот во Руанда, го кажа следното: „Знаевме дека Франција им дозволи на оние што го извршија геноцидот да избегаат. Сепак, не знаевме дека Франција дала таква наредба. Овој документ покажува како Франција ја донесе оваа одлука. Наредбата е издадена од страна на Ален Жупе, тогашниот министер за надворешни работи.“

Нагласувајќи дека овој документ упатува на две работи, Гранер рече:

„Тоа покажува дека им е дозволено да одат, пред ОН да одлучат дали ќе ги фатат или не оние што го извршиле геноцидот. (Во телеграмата) Наместо изразот „оние што го извршиле геноцидот“ се користи терминот „властите на Руанда“. Сепак, знаеме дека со друг документ, француското Министерство за надворешни работи било известено дека тие лица се извршители на геноцидот. Телеграмата, од друга страна, покажува дека Франција го обезбедила заминувањето (на извршителите на геноцидот), но побарала тоа да се направи тајно.“

Истакнувајќи дека француските власти имале контакт со извршителите на геноцидот во 1994 година, Гранер рече: „Франција е единствената земја која ги прими претставниците на (геноцидната) Влада на која ѝ помогна при нејзиното основање. За време на геноцидот, во април 1994 година, двајца претставници беа примени во Владата, Министерството за надворешни работи и Елисејската палата“.

Нагласувајќи дека Јаник Жерар, претставникот на Франција во Руанда, сакал да бидат заробени извршителите на геноцидот, но ги следел упатствата на Министерството за надворешни работи, Гранер рече дека Жерар ги отворил затворените граници за да можат овие лица да избегаат и ги испратил до границата со возила.

Гранер рече дека станува збор за 14 членови на Владата што го извршила геноцидот, меѓу кои и премиерот и многу министри.

- „Франција ги поддржа лицата во егзил и Армијата на Руанда“ -

Изјавувајќи дека тие лица заминале во Габон, Западна Африка и во европските земји, Гранер истакна:

„Ова е политички доказ дека Франција пред геноцидот, за време на геноцидот и по него, постојано ја поддржува екстремистичката група Хуту. Франција се потпре на нив за да го задржи регионот под свое влијание. Знаејќи што сториле (извршителите на геноцидот), Франција им веруваше на овие лица и по геноцидот, со цел повторно да воспостави контрола врз Руанда, и продолжи да ги поддржува лицата во егзил и Армијата на Руанда.“

Гранер подвлече дека „француската политика“ пред, за време и по геноцидот постојано ги поддржувала оние што го извршиле геноцидот.

Во врска со телеграмата, Гранер рече: „Тоа претставува сериозен проблем не само за меѓународното право, туку и за француското право. Иако премиерот (на Франција) се залага за апсење на оние што го извршиле геноцидот, оваа одлука е донесена во Франција“, и истакна дека поддршката на Франција во геноцидот врз Тутсите има многу тешки последици.

- Хутите го започнаа геноцидот врз Тутсите во 1994 година -

Во Руанда, Хутите во 1994 година го започнаа геноцидот врз Тутсите, кои ги сметаа за одговорни за падот на авионот на тогашниот претседател Жувенал Хабијаримана.

Повеќе од 800.000 Тутси се убиени во 100-дневниот масакр во земјата.

Сите архиви на тогашниот претседател Франсоа Митеран ја потврдија улогата на Франција во геноцидот во Руанда, при што Франција им ја дала својата воена, политичка и медиумска поддршка на Хутите. Во исто време било потврдено дека француските власти биле информирани дека се подготвува геноцид.