Prošlo je tačno 25 godina od kada je nezadovoljstvo građana Srbije eksplodiralo u događaju koji je postao simbol političkog preokreta, Petooktobarskoj revoluciji.

Masovnim protestima na ulicama Beograda prethodile su godine ekonomske krize, međunarodne izolacije i ratova koji su obilježili raspad bivše Jugoslavije.

Samo godinu ranije, Savezna Republika Jugoslavija bila je izložena NATO bombardovanju, koje je uslijedilo kao reakcija na sukob na Kosovu. Sve to dodatno je pogoršalo ionako tešku situaciju unutar Srbije.

Kap koja je prelila čašu bili su predsjednički izbori održani 24. septembra 2000. godine. Zvanični rezultati govorili su da nijedan kandidat nije osvojio većinu, ali opozicija, okupljena oko kandidata Vojislava Koštunice, tvrdila je suprotno, da je pobjeda u prvom krugu bila jasna, ali da su rezultati falsifikovani.

Protesti su ubrzo zahvatili cijelu zemlju. Počeli su štrajkom rudara u Kolubari 29. septembra, a kulminirali 5. oktobra kada je ogroman broj građana, prema procjenama više stotina hiljada, izašao na ulice Beograda.

Tog dana simbol otpora postao je Ljubisav Đokić, poznat kao "bagerista", koji je svojim građevinskim strojem probio ulaz u zgradu Radio-televizije Srbije, institucije koju su demonstranti smatrali glavnim glasnikom Miloševićeve režimske propagande.

Suočen s nezapamćenim pritiskom i potpunim gubitkom kontrole, Slobodan Milošević se te večeri obratio javnosti i priznao poraz.

Njegovo povlačenje označilo je kraj jedne ere. Već u aprilu naredne godine, izručen je Haškom tribunalu, gdje je umro 2006. godine tokom suđenja za ratne zločine.

Građani Srbije tada su vjerovali da započinju novo poglavlje demokratije, pomirenja i evropskih integracija i istinske transformacije.

Dvadeset pet godina nakon Petog oktobra, Srbija se i dalje suočava s brojnim izazovima, od unutrašnje polarizacije, kontinuiranih protesta, do zategnutih odnosa sa susjedima.