Mikroplastik terimi ilk olarak 1968 yılında ABD Hava Kuvvetleri Malzeme Laboratuvarı tarafından yayımlanan bir raporda yer aldı. Söz konusu raporda mikroplastik, yüksek gerilimlere maruz bırakılan plastik materyallerdeki deformasyon sonucu oluşan parçacıkları tanımlamak amacıyla kullanıldı.

Uzunluğu 5 milimetreden küçük olan plastik parçalar “mikroplastik” olarak değerlendiriliyor. Farklı boyut, şekil, renk, yoğunluk ve kimyasal kompozisyonlarda olabiliyorlar.

Kaynakları

Yanlış yönetilen plastik atıkların parçalanması ve aşınması, atılmış veya kaybedilmiş malzemeler ve tekstil ürünlerindeki mikrofiberler mikroplastik kaynakları olarak öne çıkıyor.

Genellikle plastik endüstrisi tarafından kozmetikte, kişisel bakım ürünlerinde, temizlik maddelerinde ve kumlama makinelerinde kullanılmak üzere kasıtlı üretilen küçük daire biçimindeki "mikro boncuklar" da mikroplastik.

Diğer mikroplastik çeşitleri ise daha büyük plastik materyaller yapmak için üretilen endüstriyel ham maddeler yani peletler ve giysileri üretmek için kullanılan sentetik lifler.

Mikroplastikler biyolojik olarak parçalanamadıkları için rüzgâr veya şehirlerin atık suları yoluyla havaya, suya veya toprağa karışabiliyor.

Çevre ve insan sağlığı üzerindeki etkileri

Mikroplastikler denize ulaşarak besin zincirine dahil olabiliyor ve bu durum deniz canlılarına zarar veriyor. Deniz canlılarının insanlar tarafından tüketilmesiyle de insan vücuduna girebiliyor.

Öyle ki son yapılan araştırmalarda kanda, kalpte, akciğerde ve bebek plasentasında mikroplastik olduğu tespit edildi.

Araştırmalar mikroplastiklerin havada, suda ve toprakta bulunduğunu ortayaya koyuyor fakat mikroplastiklerin insan sağlığı üzerindeki etkileri halen tam bilinmiyor.

Mikroplastik kirliliğini azaltmak için öneriler

Tek kullanımlık plastik kullanımından kaçınmak, sentetik olmayan çevre dostu giysiler ve plastik içermeyen kozmetik ürünler tercih edilebilir.