ПОТОЧАРИ (АА) - На гробиштата на Меморијалниот центар Сребреница - Поточари, се одржа погребна молитва и закоп на седум жртви од геноцидот извршен во летото 1995 година во подрачјето на Сребреница, јавува Анадолу.

Илјадници луѓе пристигнаа во Поточари во утринските часови каде што им оддадоа почит на жртвите од геноцидот извршен врз мажите и момчињата во 1995 година.

Погребната молитва и хутбата ја предводеше реис-ул-улема на Исламската заедница во Босна и Херцеговина, Хусеин еф. Кавазовиќ.

„Поминаа триесет години од кулминацијата на злото врз нашиот народ, од злосторството геноцид врз кутрите луѓе од централниот регион Подриње, кои злосторниците ги исцрпија до границата на издржливост, а потоа, немоќни, ги притиснаа на малиот простор на Сребреница. Ова зло беснееше низ цела Босна и Херцеговина во текот на тие тешки деведесетти години од минатиот век, а тука, меѓу овие питоми ридови, го достигна својот срамен врв“, рече Кавазовиќ во хутбата што ја одржа во Меморијалниот центар Поточари, по повод 30-годишнината од геноцидот врз Бошњаците од Сребреница.

Тој наведе дека денес се во Поточари за да „се сретнеме и да се погледнеме, како браќа и сестри“.

„На овие бели споменици, камени белези на нашето страдање, запишани се нашата љубов и нашата тага. Овие бели споменици сведочат и предупредуваат за суровоста на непријателот и за бездушноста на светот. Тука сме да ги повикаме спомените на нашите најблиски, татковци и синови, браќа и сестри. Болката и тагата што ја носиме во нас ќе останат со нас засекогаш, бидејќи тие никогаш не можат да бидат заборавени“, рече Кавазовиќ.

Тој нагласи дека „никогаш нема да ја соблечеме кошулата на тагата, која ја носевме на 11 јули 1995 година, и ќе ја носиме облеката на трпението како верници, прифаќајќи го искушението што нè снајде“.

„Сребреница нè научи дека злото не мирува, туку само се стишува, потоа се појавува и ја напаѓа жртвата. Живееме во време на зголемување на злото и негирање на геноцидот. Протагонистите на злото се надеваат дека со лаги можат да ги избришат неговите граници и разликата помеѓу жртвата и злосторникот. Тие сметаат на тоа да предизвикаат конфузија и рамнодушност во нашите души и да нè принудат да се повлечеме пред нивното лице. Никогаш, никогаш“, порача тој.

- Долината на надгробните споменици -

Тој нагласи дека „ова поле со бели надгробни споменици во Поточари, на кое гледаме, ни потврдува дека омразата никогаш не може да доведе до љубов, убиството до живот, ниту насилството до слобода“.

„Гробиштата каде што стоиме говорат и предупредуваат дека со омраза и одмазда може да се стигне единствено до злостор, презир и болест на душата. Ова место нè обврзува да размислуваме за иднината на нашиот народ и нашата Сребреница“, нагласи Кавазовиќ.

Порачувајќи дека „наша должност е да се грижиме за Сребреница, бидејќи тоа е родно место на нашиот народ“, тој наведе дека „во неа вадиме изводи од матичната книга на родени и дека ништо на оваа босанска земја не може да се мери со неа“.

„Од злото што ни беше овековечено овде во Сребреница, мора да се роди нашата уште посилна сила и решителност да се издигнеме и да живееме во добро и во Божјо задоволство, слободно и силно, и дека нашето космичко добро еднаш засекогаш да ги покрие и поништи сите дувла и живеалишта на злото кое постојано демне“, рече реисот Кавазовиќ.

„Нека Сребреница биде залог за нашата слобода и живот во мир. Нека правдата ја замени тагата, а надежта очајот“, додаде Кавазовиќ.

По погребните молитви, семејствата, пријателите и соседите ги пренесоа ковчезите со останките на седум жртви од геноцидот до местото на погребување каде што го најдоа своето вечно почивалиште.

Геноцидот во Сребреница го извршија припадници на Војската на Република Српска и нивните соучесници во јули, пред 30 години.

- Убиени тинејџери -

Најмладите жртви погребани оваа година се двајца млади момчиња кои имаа 19 години во времето на нивната смрт, Сенаџид Авдиќ и Хариз Мујиќ. Двајцата се убиени во јули 1995 година и го пронајдоа своето последно почивалиште 30 години подоцна.

Останките на Хасиб Омеровиќ, кој имаше 34 години кога беше убиен, се ексхумирани во 1998 година, но семејството, поради малиот број пронајдени скелетни фрагменти, не можеше да се одлучи да даде согласност за погреб порано.

Погребани се и посмртните останки на Фата (Хусо) Бектиќ (1928), Сејдалија (Алија) Алиќ (1961), Рифет (Мустафа) Габељиќ (1964) и Амир (Ибрахим) Мујчиќ (1964).

Во Меморијалниот центар Сребреница-Поточари досега се погребани 6.765 жртви на геноцидот, додека 250 жртви се погребани на локалните гробишта по барање на членовите на семејствата.

Жртвите потекнуваат од различни општини, а повеќето од нив се од подрачја на источна Босна и Херцеговина - Сребреница, Братунац, Власеница, Зворник и Милиќи.

Жртвите на геноцидот пронајдени се на 150 различни локации. Од нив, 77 во масовни гробници откриени по војната. Најмладата жртва досега погребана во Поточари е новороденото бебе Фатима Мухиќ, а најстарата Шаха Измирлиќ е родена во 1901 година.

По над илјада жртви во геноцидот во Сребреница сè уште се трага.

- Пресуди -

Во 2007 година Меѓународниот суд на правдата во Хаг донесе пресуда во која се констатира дека во јули 1995 година во Сребреница, која тогаш беше заштитена зона на Обединетите нации (ОН), Војската на Република Српска (ВРС) извршила геноцид.

Хашкиот трибунал, Судот на Босна и Херцеговина и судството во Србија и Хрватска досега за геноцид и воени злосторства осудија вкупно 54 лица на 781 година и пет доживотни казни затвор. На доживотни затворски казни, меѓу другите, осудени се воениот претседател на Република Српска (РС) и командантот на војската на тој ентитет, Радован Караџиќ и Ратко Младиќ.