NDC'ler Paris Anlaşması'na taraf ülkelerin sera gazı emisyonlarını azaltmaya ve iklim değişikliği etkilerine uyum sağlamaya yönelik iklim eylem planlarını beyan etmesi anlamına geliyor. Tarafların bu beyanlarını her 5 yılda bir güncellemesi gerekiyor. Bu beyan, ülkenin sera gazı emisyonlarını azaltma hedeflerini, iklim değişikliğinin etkilerine karşı uyum politikalarını, uygulamayı planladığı stratejileri ve gerekli görülen finansman, teknoloji, izleme, uygulama ile kapasite geliştirme ihtiyaçlarını içeriyor.

Paris Anlaşması’na göre her ülke, ulusal koşullarını, kalkınma önceliklerini ve kapasitesini dikkate alarak kendi NDC’sini hazırlıyor. Bu mekanizma, küresel sıcaklık artışını sanayi öncesi döneme kıyasla 2 derecenin altında tutma ve mümkünse 1,5 dereceyle sınırlandırma çabalarını destekliyor.

NDC’ler yalnızca emisyon azaltımını değil, aynı zamanda iklim değişikliğine uyum adımlarını kapsıyor. Tarım, enerji, ulaşım, sanayi, atık yönetimi sektörlerinde, orman ve su kaynakları gibi alanlarda alınacak önlemler bu belgede tanımlanıyor. Ayrıca, özellikle gelişmekte olan ülkeler, hedeflerine ulaşmak için gerekli uluslararası finansman ve teknik desteğe ilişkin taleplerini de NDC’lerinde belirtiyor.

Türkiye’nin NDC’si, 2030 yılına kadar sera gazı emisyon artışını azaltma, yenilenebilir enerji kullanımını artırma, enerji verimliliğini geliştirme ve iklim değişikliğine uyum kapasitesini güçlendirme gibi hedefler içeriyor. Bu süreç hem küresel hem ulusal ölçekte iklim eyleminin şeffaf ve izlenebilir olmasını sağlayan en önemli mekanizmalardan biri olma özelliğini taşıyor.