Hırvat topçu birliklerinin 8 Kasım 1993 günü başlattığı top atışlarına dayanamayarak 9 Kasım 1993'te Neretva Nehri'nin sularına gömülen tarihi köprü, sadece kentin şehrinin iki yakasını değil şehirde hala bir arada yaşayan Boşnak ve Hırvat halklarını da birleştiriyor. Mimar Sinan'ın öğrencisi Mimar Hayreddin tarafından 1566'da inşa edilen köprünün yıkıldığı gün, Mostarlı Boşnak ve Hırvatların hafızalarında kara bir gün olarak yer alıyor. Şehrin Boşnak ve Hırvat mahallelerini de birbirine bağlayan tarihi köprü, asırlardır cesur gençler tarafından bir atlama platformu olarak da kullanılıyor.

Hem savaş yıllarında hem de savaşın ardından Mostar'da belediye başkanlığı yapan Safet Orucevic, AA muhabirine yaptığı açıklamada, köprünün yıkılışını yanındaki birkaç Boşnak askerle yakınlardaki bir caminin sundurmasından izlediğini anlatarak o an öfkeden ağladıklarını söyledi.

Köprünün savaşta askeri anlamda da stratejik bir öneme sahip olduğunu vurgulayan Orucevic, "Mostar Köprüsü'nü yıkarak aslında bizim inancımızı yıkmayı hedefliyorlardı ancak bu yaptıkları ters tepti. Biz daha çok inandık, şehrimizi savunmayı başardık." dedi.

Orucevic, savaşın ardından Türkiye'nin köprüyü onarmak istediğini aktararak "Dönemin Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel, bu tarihi köprüyü onarmak istediklerini söylemişti. Ben de Türkiye'nin bunu tek başına yapmasını istemediğimizi, köprünün tüm dünyanın iş birliğiyle onarılmasını istediğimizi kendisine iletmiştim." ifadelerini kullandı.

Önerisinin Süleyman Demirel tarafından da memnuniyetle karşılandığına anlatan Orucevic, "Böylece savaşta nefret ve yıkımın simgesi olan köprüyü, barış ve hoşgörü simgesine dönüştürdük. Şehirde yaşayan farklı dinlere mensup insanlar, savaştan önce olduğu gibi yeniden birbirleriyle yakın ilişkiler kurdu." diye konuştu.