Çizgi ve desenlerin ön plana çıktığı resimlerinde işçi ve köylü tiplerini özgün üslupla işleyen çağdaş Türk resminin öncülerinden Dino, Saffet Gaziturhan ve Rasih Dino çiftinin beşinci çocuğu olarak 23 Mart 1913'te İstanbul'da doğdu.

Dino, henüz 6 aylıkken ailesiyle taşındığı Cenevre'de 6 yıl geçirdi. İlkokuldayken önce babasını, ardından annesini kaybeden sanatçı, 1925'te Türkiye'ye dönerek Robert Kolej'de öğrenim görmeye başladı.

Sanata ilgisi nedeniyle öğrenimini yarıda bırakan Dino, ağabeyi şair Arif Dino'nun desteğiyle resim, karikatür ve yazı alanında kendisini geliştirdi.

Unutulmaz eserlere imza atan ressam, sanat hayatının ilk yıllarında minyatür ve hat sanatına ilgi duydu, minyatürle ilgili yoğun araştırmalar yaptı.

Nazım Hikmet kitaplarının kapaklarını tasarladı

İlk desenleri Yarın gazetesinde yayımlanan Dino'nun ilk yazıları, 18 yaşındayken Artist dergisinde okurlarla buluştu.

Sanatçı, aynı yıllarda Nazım Hikmet'in "Sesini Kaybeden Şehir" ve "Bir Ölü Evi" kitaplarının kapaklarını tasarladı, halk bilimci Pertev Naili Boratav'ın kitaplarını resmetti, beğeniyle karşılanan Atatürk çizimlerine imza attı.

Sanatın gelişmesi ve yayılmasını sağlamak amacıyla ressam Elif Naci, Nurullah Berk, Zeki Faik İzler, Cemal Tollu ve Zühtü Müridoğlu ile 1933'te "D Grubu" adlı sanat topluluğunu kuran Dino, bir yandan resim, karikatür ve edebiyatla ilgilenirken diğer yandan sinemaya ilgi duydu.

Mustafa Kemal Atatürk'ün ricasıyla "Türkiye'nin Kalbi Ankara" belgeselini çekmek üzere 1933'te İstanbul'a gelen Rus yönetmen Sergey Yutkeviç, sergide gördüğü Dino'nun resimlerini çok beğendi. Yutkeviç'in daveti üzerine 1934'te gittiği Rusya'da makyajdan dekora, rejiden senaryoya tüm yönleriyle sinema eğitimi alan sanatçı, bu sırada Gertrude Stein, Tristan Tzara, Sergey Ayzenştayn, Andre Malraux ve Pablo Picasso gibi dönemin önemli sanatçılarıyla tanıştı.

Sanatçı, İkinci Dünya Savaşı'nın etkisiyle 1937'de Rusya'da yaşayan yabancı uyruklu öğrenciler ülkeden ayrılmak zorunda kalınca Paris'e gitti. İki yıl kaldığı Paris'te bazı film çalışmalarında bulunan Dino, dönemin önemli şair ve yazarlarıyla yakın bağ kurdu.

Abidin Dino, 1939'da Türkiye'ye döndü ve işçi, balıkçı ve köylüleri resmetti.

Picasso ile aynı masada seramik yaptı

Türkiye Komünist Partisine üye olan Dino, 1941'de arkadaşlarıyla Yeniler Grubu'nu kurdu. Sanatçı, Yeniler Grubu'nun balıkçıları konu alan ilk sergisini açtığı günlerde siyasi nedenlerle önce Çorum'a, ardından Adana'ya sürgün edildi.

Adana'da Türk Sözü gazetesini yöneten Dino'nun bu dönem yazdığı "Kel" adlı oyunu, kısa süre sonra toplatıldı.

Sanatçı, 1943'te dil bilimci ve yazar Güzin Dino ile 50 yıl sürecek evliliğe imza attı. Aynı yıl sürgün sona erince İstanbul'a döndü.

Kurtuluş Savaşı zaferini canlandıran "Toros Destanı" adlı senaryosunu 1944'te yazan Dino, o yılların genç yazarı Yaşar Kemal ile de bu senaryo aracılığıyla tanıştı ve aralarında uzun sürecek dostluk başladı.

Abidin Dino, yurt dışına çıkış yasağı kalkınca Paris'e yerleşti. Resimleriyle mesaj iletme kaygısı taşımadığını dile getiren Dino, bir röportajında Paris'e yerleştikten sonraki süreci şöyle özetlemişti:

"1952 yılında Paris'e geldim, yerleştim, çalışmaya başladım. İlk sergimi ancak 1956 yılında açabildim. Bir süre çabalamak icap ediyordu fakat başlangıçta hoş deneyimlerim oldu. Mesela 1938'den beri tanıdığım Picasso, beni Vallauris'e çağırdı. Orada seramik yaptık birlikte. 'Birlikte' biraz iddialı kaçacak ama aynı atölyede ve aynı masada Picasso'yla birlikte seramikler yaptık. Tekrar resim yapma isteğim canlandı ve Paris'e döndüm. Paris'te bir süre çabaladıktan sonra - ki bu çaba daima uzun sürüyor ve serüvenli bir çabadır, ressamların çilesi - ilk sergimi yaptım. İlk sergiden sonra birçok kapı açıldı."

Fransa, Cezayir ve ABD başta olmak üzere birçok ülkede sergi açan Dino, Fransa Plastik Sanatlar Birliğinin onursal başkanlığı ile New York Dünya Sanat Sergisi'nin sanat danışmanlığı görevlerinde bulundu.

Sevincin resmini yaptı

Dino, çizgi ve desenlerin ön plana çıktığı resimlerinde işçi ve köylü tiplemelerini özgün tarzda işledi. Bazı eserlerinde Picasso'dan etkilendi.

Sanatçının "İşkence", "Atom Korkusu", "Savaş ve Barış", "Çıplaklar", "Dört Kent", "Dağ-Deniz" gibi birçok yapıtı, çeşitli galeri, müze ve koleksiyonlarda yer alıyor.

Nazım Hikmet'in yazdığı "Saman Sarısı" şiirinde kendisine "Bana mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?" demesi üzerine ona şiirle karşılık veren usta ressam, röportajlarında da aynı sorunun yöneltilmesi üzerine, "Mutluluğun değil ama sevincin resmini zaman zaman yaptım. Mutluluk, süreklilik gerektiren bir şey. Resim tarihinde pek de yapabilen olmadı. Korkunun, çirkinliğin, sefaletin, mutsuzluğun yapıldı da mutluluğun hayır. Büyük sevinçler yaşadım. Evet, tekrar tekrar yaşadım. Bir ömür boyu Güzin'le yaşamak, mutluluğun eşiğinde yaşamak demek. Güzin olmasaydı çoktan yok olmuştum." ifadelerini kullanmıştı.

Ressam Dino, 1966'da yönettiği, Dünya Futbol Kupası'nı konu alan "Gol" belgeseliyle İngiliz Film ve Televizyon Sanatları Akademisi tarafından yönetmen Robert Joseph Flaherty anısına verilen belgesel film ödülünü aldı.

Yaşar Kemal'in "Deniz Küstü" romanını, İlhami Bekir'in "Unuttum" ve Melih Cevdet Anday'ın "Tanıdık Dünya" şiir kitaplarını da resimleyen Dino, Türkiye'deki ilk kişisel sergisini 1969'da açtı.

Sanatçının "Eller, Parmaklar, Acılar, Acayipler, Tedirginler, Domatesler" başlıklı sergisi 1984'te, "Bu Dünya Sergisi" 1987'de İstanbul'da açıldı. Dino, 1989'da Fransa Kültür Bakanlığının "Sanat ve Edebiyat Altın Şövalye Nişanı" ile ödüllendirildi.

50'den fazla sergiye imza attı

Dino'nun el motiflerinden oluşan eseri 1993'te Maçka'ya yerleştirildi. Aynı yıl Dino'yu anlatan "Biçimden Öte" ve "Acıyı Çizmek" kitapları yayımlandı.

Yaşamı boyunca 50'nin üzerinde sergiye imza atan sanatçıya 1990'da tiroit kanseri teşhisi konuldu.

Abidin Dino, 7 Aralık 1993'te Paris'te vefat etti. Sanatçının cenazesi, İstanbul'da Aşiyan'daki aile mezarlığına defnedildi.

Usta sanatçının vefatının ardından "Kültür, Sanat ve Politika Üstüne Yazılar" adı altında, "Kısa Hayat" öyküsü, "Kel" ve "Verese" adlı oyunları, "Eller", "Pera Palas", "Sinan" adlı anlatıları ve 1938-1993 tarihlerinde yazdığı yazılar yayımlandı. Güzin Dino da "Gel Zaman Git Zaman-Abidin Dino'lu Yıllar" kitabını kaleme aldı.

Abidin Dino'nun yazdığı eserler şöyle:

Oyun: "Kel" (1944), "Kel-Verese" (1947).

Deneme: "Ölüm mü? Ne Buluş" (2004), "Eller" (2005).

Monografi: "Fikret Mualla" (1980), Ferit Edgü'nün hazırladığı "Kısa Hayat Öyküm" (1996).

Öykü: Ferit Edgü tarafından 2002'de hazırlanan, 1934 ile 1940 yılları arasında yayımlanmış 5 öyküsüyle, yayımlanmamış 3 kısa film öyküsünün yer aldığı "Yeditepe Öyküleri".

Anlatı: "Pera Palas" (1994), Ferit Edgü'nün yayına hazırladığı "Sinan" (1996) ve "Ne Güzel Çocukluktu" (2002), "Kızılbaş Günlerim" (2001).