روایتی دیگر از شکنجه و تحقیر زنان در زندان‌های رژیم اسد
یک زن سوری که تنها به دلیل کمک به زنان نیازمند کشورش در زندان‌های رژیم بشار اسد شکنجه شده و اکنون به ترکیه پناه آورده پس از گذشت 4 سال قادر به فراموشی آن روزها نیست.
Şanlıurfa
شانلی اورفا/مسلم اتگو/خبرگزاری آناتولی
سلام عبدالله، زن سوریه‌ای که به دلیل کمک به زنانی که همسرانشان در زندان‌های رژیم بشار اسد به سر می برند در سوریه بازداشت و به مدت 7 ماه شکنجه شد، در گفت‌وگوی اختصاصی با «آناتولی» به تشریح روزهای حبس خود، شکنجه ها و رفتارهای غیر انسانی زندان بانان پرداخت.
وی گفت: «مردان مخالف رژیم سوریه به بهانه شرکت در اعتراضاتی که در غوطه شرقی آغاز شد، بازداشت و روانه زندان شدند. به دنبال آن برای کمک به همسران و کودکان آنان که در شرایط دشواری به سر می بردند با همکاری شماری از زنان دیگر یک انجمن تشکیل دادیم.
از آنجا که شمار زیادی از مردان کشته یا بازداشت شده بودند بار سنگین زندگی و مراقبت از کودکان به دوش زنان افتاد. ورود و خروج از غوطه شرقی نیز ممنوع بوده و دریافت کمک نیز مقدور نبود. با استفاده از امکانات موجود تلاش کردیم تا جایی که از دستمان برمی‌آید به آنان کمک کنیم.»
عبدالله با اشاره به شرایط بسیار دشوار زندگی در غوطه شرقی، افزود: «پزشک نیست، دارو نیست، غذای کودک نیست، شرایط بسیار دشوار بود، تشریح آن شرایط برایم بسیار سخت است. صدها جسد بدون دست، پا یا سر در خیابان ها دیده می شد. خانه هایی را که به عنوان پناهگاه برای کودکانی که خانواده هایشان کشته شده اند، بود را با ریختن بنزین به آتش کشانده و آنان را نیز کشتند. می توانم بگویم که روز قیامت را دیدیم.»
او با اشاره به اینکه پس از مدتی ناچار شده اند به همراه دختر کوچکش به روستایی در نزدیکی غوطه شرقی پناه ببرند، ادامه داد: «در سال 2014 هنگام رفتن به دمشق توسط نیروهای رژیم بشار اسد دستگیر شدم. چشمانم را بسته و من را به مکان نامعلومی منتقل کردند. سپس من را در سلولی 1.5 متری که توالت داخلش بود زندانی کردند. به مدت 3 ماه در این سلول ماندم. شش روز نخست فقط بازجویی شدم. از من خواستند بگویم که مخالفان رژیم اسد اسلحه خود را کجا مخفی می کنند. من می گفتم که اطلاعی ندارم. من فقط به مردم کمک می کنم. اما آنها باور نمی کردند. روزانه 8 ساعت با چشمان بسته بر روی صندلی شکنجه نشسته و مورد بازجویی قرار می گرفتم.»
این زن رنج دیده سوری افزود: «با کابل برق و لوله آب شکنجه ام دادند. گفتن سخنان ناروایی که نثارم کردند ممکن نیست. خیلی بد بود. روز هفتم یک زن آمد و تهدید کرد که 'اگر حرف نزنی دختر بزرگت را به اینجا آورده و چه بلایی سرش خواهیم آورد را خودت خواهی دید'. گفتند 'اگر محل تسلیحات را نمی گویی اسامی مخالفان را به ما بگو'. سپس یک سگ را آوردند که به من حمله کند. سگ من را گاز گرفت. پس از آن بیهوش شدم و چیزی به یاد نمی آورم. سه ماه پس از ماندن در سلول انفرادی من را به زندان زنانه «آدرا» منتقل کردند.»
عبدالله با بیان اینکه در این مدت همسرش نیز بازداشت و یک ماه شکنجه شده، گفت: «لباس های همسرم را از تنش درآورده و ساعت‌ها شکنجه کرده اند. استخوان های قفسه سینه و شانه او شکست. نه من از او خبری داشتم و نه او از من. همسرم پس از آزادی با دادستانی آشنا شده و به میانجیگری او و پرداخت مقادیر قابل توجهی پول من آزاد شدم.»
او با اشاره به آنکه جهت تسکین آلام خود به ترکیه پناه آورده است، اظهار داشت: «با وجود گذشت 4 سال از آن روزها، نمی توانم آن وقایع را فراموش کنم. خداوند کسی را در معرض آنچه بر سر من آمد قرار ندهد.»
Tweets by aa_persian خبرگزاري آناتولي اخبار خود از طريق سامانه مدیریت خبر (HAS) براي مشترکین رسانه‌ای ارسال و فقط بخشي از آنها را خلاصه و در وبسايت خود منتشر ميكند. بنابراين براي دريافت اخبار كامل ما، لطفا تماس گرفته و مشترك شويد!
