آنکارا / خبرگزاری آناتولی

او پس از کسب اطلاع از سوی افسران رژیم اسد مبنی بر حمله داعش به منطقه سخنه در شهرستان تدمر و احتمال سقوط کامل شهر به دست داعش در اواخر ماه مه سال 2015 از آنجا گریخته است اظهار داشت: "به کسی نگفتم که قصد فرار از تدمر دارم، زیرا حدس می زدم رژیم مانند افسران سنی، مرا نیز بکشد".

ناصر که ابتدا به دمشق و سپس در سال 2015 به حلب رفته و در آنجا به وظیفه خود ادامه داد افزود: "وقتی کسی از رژیم جدا شده و فرار میکند، به سراغ خانواده او می روند. آنها از خدا نمی‌ترسند". او به همین دلیل ابتدا خانواده اش را به خارج از سوریه فرستاده و سپس خودش در آخر همان سال از آنجا گریخته و به ترکیه پناه آورده است.

وی که خود اهل و متولد تدمر است جنایات رژیم اسد را چنین تشریح کرد: "وظیفه من تشخیص هویت اجساد تظاهرات‌کنندگان به‌ویژه شناسایی اجساد نیروهای امنیتی، نظامی و سیاسی معترض و همچنین بازجویی و تشخیص هویت زندانیانی که در البادیه توسط نگهبانان شکنجه و کشته شده بودند، بود. با دستان خودم جسد بسیاری از مخالفان صلح‌جو که از جاهای مختلف سوریه آورده می شدند را شناسایی کردم. گناه اکثر آنها مخالفت با رژیم اسد و درخواست آزادی بود. هیچ دلیل دال بر مسلح بودن آنها وجود نداشت".

ناصر افزود: "نگهبانان، زندانیان سیاسی را کتک زده، سوزانده و حتی به صلیب می کشیدند. بوی خون و گوشت فاسد و بیماری تمام زندان را فراگرفته بود. اکثر زندانیان در اثر شکنجه می‌مردند و پزشکی قانونی از من تشخیص هویت آنها دعوت می‌کرذ، اما برای تبرئه قاتلین ما را مجبور به نوشتن صورت‌جلسه دروغ مبنی بر اینکه این مقتولین به دلایل طبیعی جان داده‌اند می‌کردند و در نهایت اجساد را شبانه و پنهانی به صورت دسته جمعی در گورستان قبرستان ندمر دفن می‌کردند".

او همچنین در درباره غصب اموال کسانی که به دلیل جنگ مجبور به ترک خانه یا یا کشته شده بودند گفت:"پیش از ماموریتم در تدمر، در شهرستان‌های داریه و معدامیه دمشق قاضی دادگاه صلح بودم. در اوایل مسئولیت در درایه شاهد قتل‌عام‌ رژیم بودم. پس از کشته شدن مردم دریا و معدامیه و تبعید آنها شیعیان یا ایرانی‌ها به دادگاه می آمدند و با ادعای اینکه از مقتولین یا فراریان زمین خریده‌اند، درخواست سند می‌کردند. علی‌رغم عدم حضور صاحبان این زمین‌ها در دادگاه حضور، شیعیان باهمراه اسناد جعلی که از دفاتر اسناد رسمی در دمشق یا حومه‌ دمشق گرفته بودنذ می‌آمدند و می‌گفتند که این زمین‌ها را قبل از اینکه این صاحبان‌شان کشته شده یا فرار کرده، خریده‌اند".

او افزود: "قبل از اینکه بشار اسد قانونی را که غصب خاک سوریه را آسان می کند، صادر کند، ما قضات می توانستیم این پرونده‌ها را به دلیل عدم حضور صاحب زمین یا بیانیه جعلی لغو کنیم، اما طبق قانون مذکور که در سال 2013 صادر شد، متقاضی می توانست بدون حضور شاکی پرونده را به جریان در آورد. این قانون تمام حقوقدانان به حیرت انداخت". وی در پاسخ به سؤالی که منظورش از شیععیان چه کسانی هستند، گفت: "شیعه‌های عراق، ایران و سوریه و علوی‌ها".

ناصر با تاکید بر اینکه که قصد دارد وحشیگری رژیم در سوریه به ویژه در حمص را برملا کند اظهار داشت: "انقلاب مردم سوریه به‌صورت مسالمت‌آمیز شروع شده و صد‌ها هزار نفر از مردم حمص در تظاهرات شرکت کرذند. آن‌ها حتی چوب نیز در دست نداشتند. رژیم تظاهرکنندگان را می‌کشت و از ما می خواستند بگوییم که این‌ها توسط توطئه‌گران کشته شده‌اند. تحقیقات در مورد آنها نیز ممنوع بود.سلاح‌های که برای کشتن تظاهرکنندگان استفاده شد متعلق به رژیم بود. شاهد کشته شدن تظاهرکنندگان به دست آنها بودیم اما نمی توانستیم کاری بکنیم".

این حقوقدان سوریه را کشوری تحت سلطه ترس وبه یک زندان بزرگ تشبیه کرد و وضعیت رژیم اسد را به این شکل توضیح داد: "رژیم قبل از دخالت روسیه داشت روز‌های آخر خود را سپری می کرد و از درون فروپاشیده بود، فساد به تمام قشر‌های جامعه سرایت کرده و ارزش لیر سوری افت کرده بود. فروپاشی معنوی بین حامیان اسد گسترش پیدا کرده بود. در این حد که ما گمان می‌کردیم که اسد یا به دست محافظان خود کشته می‌شود یا چمدانش را بسته و از کشور فرار می‌کند. آغاز حملات روسیه روحیه حامیان اسد را تقویت کرد".

وی در ادامه خاطرنشان کرد: "من می خواهم به اسد و به تمام مردم جهان بگویم تمام مردم سوریه از اسد که سنی‌ها را کشته و همچنین هزاران نفر از علوی‌‌ها را به قتل رسانده است، تنفر دارند. هرچند که علوی‌ها به اسد لعنت می‌کنند اما وجود او برای آنها همچنین یک عنصر شر اجتناب‌ناپذیر است. حتی حامیانش هم زمانی که می‌خواهند از رژیم سوریه اکنونی تعریف کنند به پدر اسد رحمت می‌فرستند. در واقع همه در سوریه رژیم را نفرین می‌کنند و می‌دانند که وقتی زمانش فرارسد، اسد یا فرار خواهد کرد یا کشته می‌شود. همه منتظر این روز هستند. من راجع به اسد فکر می‌کنم که او مزدور ایران و موظف است تا پایان ماموریت خود در سوریه بماند و اگر توان داشت و دست خودش بود خیلی وقت پیش از کشور فرار کرده بود".

این شهروند سوری در مورد ربوده شدن آثار تاریخی ارزشمند شهر تدمر اظهار داشت: "قاچاق آثار تاریخی موضوع جدیدی نیست، بیش از ده سال است که ادامه دارد. صبرا الحزین، رئیس اطلاعات تدمر که معروفترین قاچاقچی آثار تاریخی هست، با انجام کاوش باستانی هزاران آثر تاریخی را کشف می کرد و به بازارهای بین المللی می‌فروخت و پول آن بین حافظ اسد، پدر بشار اسد و رئیس جمهور آن زمان و اعضای سازمان اطلاعات تقسیم می‌شد. افسران و ماموران پلیس در تدمر پس از قیام مردم سوریه در مارچ 2011، به حفاری پرداختند و آثار تاریخی کشف شده را فروختند. مسئولین پلیس از ما خواستند تا با از بین بردن شواهد روند سیر پرونده را منحرف کنیم".​

قسمت بعدی مصاحبه