استانبول / شیما چلیک / خبرگزاری آنادولو

جمال شاقار، رمان‌نویس صاحب سبک و شناخته شده اهل ترکیه که آثارش به زبان‌های فارسی، آلبانیایی، کره‌ای و آذربایجانی ترجمه و منتشر شده‌اند، در گفت‌وگوی اختصاصی با خبرنگار آنادولو توضیحاتی پیرامون آثارش و ترجمه آن‌ها به زبان‌های مختلف از جمله فارسی ارائه داد.

او در پاسخ به سوالی پیرامون "بازخورد خوانندگان ایرانی در مورد آثارش"، گفت: «دو کتاب من؛ «پنجره» و «شرم» به زبان فارسی ترجمه و منتشر شدند. به دنبال آن، به تهران دعوت شدم. جلساتی با دانشجویان به مدت 4 روز در دانشگاه علامه طباطبایی و دانشگاه تهران برگزار شد. فکر می‌کنم این جلسات، نشست‌های خوبی بود».

نویسنده برنده جایزه داستان انجمن نویسندگان ترکیه، در پاسخ به سوال "آیا مسئله‌ای اساسی در داستان‌های امروز ترکی وجود دارد؟" نیز توضیح داد: هنر نهایتا فعالیتی است برای توضیح دادن مردم به مردم. داستان‌هایی را که صدها، شاید هزاران سال روایت شده‌اند، ما هم تعریف می‌کنیم. داستان‌ها هرگز تغییر نمی‌کنند. فقط روح زمانه تغییر می‌کند، اشکال تغییر می‌کنند.

او ادامه داد: تنها چیزی که برای هنرمند باقی می‌ماند این است که داستان‌هایی را بگوید که همیشه در قالب‌های جدید و متناسب با روح زمان روایت شده‌اند. بنابراین مسئله اصلی همیشه انسان است.

سردبیر مجله الکترونیکی edebistan به سوال "آیا عنصری وجود دارد که در حین نوشتن الهام بخش شما باشد؟" نیز پاسخ داد: من به تلاش و کوشش پیش از الهام اعتقاد دارم. انسان ابتدا قصد دارد در مسیری قدم بگذارد و مقتضیات در راه بودن را برآورده کند؛ سپس خداوند درها را به روی چیزهایی که بر سر راهش قرار دارد، می‌گشاید.

داستان‌نویس مشهور ترک به سوال "آثارتان را به صورت دیجیتال ثبت و اجرا می‌کنید یا روی کاغذ؟" پاسخ داد: من مشکلی با تطبیق با تکنولوژی ندارم. در حالی که ما همه امکانات نرم‌افزار «ورد» را در اختیار داریم، به نظر من مقاومت در برابر آن و تمجید از ماشین تحریر فایده‌ای ندارد.

او افزود: اگر ایده‌هایی حین مطالعه یا تفکر، به ذهنم خطور کرد، بلافاصله با استفاده از هرآنچه که در دست دارم، یادداشت می‌کنم تا از دست ندهم. من کسی هستم که می‌توانم هنگام نوشتن پس از ایده‌های اولیه، فکر کنم. بنابراین کامپیوتر من همیشه روشن است.

شاقار در پاسخ به سوال "اولین داستان خود را چه زمانی نوشتید؟" گفت: به خاطر نمی‌آورم، زیرا از زمانی که به یاد دارم همیشه رابطه‌ام با خواندن و نوشتن خوب بوده است. اولین داستانی که منتشر کردم در سال 1982 بود.

او درباره اینکه "انتظاراتش از اولین کتاب یا اولین داستان منتشر شده‌‌اش چه بوده و اینکه در مقابل چه چیزی دریافت کرده است؟" نیز اظهار داشت: انتظاراتم از خودم بود. دوست داشتم داستان‌های خوبی بنویسم و ​​معتقدم داستان را از سطح خوبی شروع کردم. از عمر انتشاراتم چهل سال می‌گذرد، ناامید نشده‌ام و به نقطه‌ای که بعد از این همه سال به آن رسیده‌ام مطمئن هستم؛ فکر می‌کنم ارزشش را داشت.