برخی از مردم افغانستان برای تامین مایحتاج زندگی کلیه‌های خود را می‌فروشند
در پی تداوم مشکلات معیشتی و تامین مواد غذایی اساسی در افغانستان، فروش کلیه توسط مردم این کشور افزایش یافته است.
کابل/ بلال گودر-سید خدابردی سادات/ خبرگزاری آناتولی
بخشی از مردم افغانستان از سال‌های گذشته برای تامین مایحتاج اساسی خود و خانواده، اعضای بدن به ویژه کلیه‌هایشان را می‌فروشند.
حال این وضعیت پس از آغاز دوره طالبان و توقف کمک‌های بین‌المللی به افغانستان بدتر و به یک معضل در بین بیش از نیمی از جمعیت تبدیل شده است.
اهالی منطقه شهرسبز در 20 کیلومتری ولایت هرات که علاوه بر مشکلات فوق از سه سال گذشته با خشکسالی شدید مواجه هستند، در شرایط سخت زمستان برای ادامه زندگی خود تلاش می‌کنند.
بخشی از مردم این منطقه که اغلب از پشتون‌ها تشکیل می‌شوند، در جریان جنگ داخلی به ولایات نزدیک مهاجرت کرده و بخشی دیگر نیز در فقدان برق و آب شهری و همچنین سیستم گرمایشی در خانه‌های کاهگلی به زندگی ادامه می‌دهند.
بیش از 70 نفر از اهالی این شهر در گفتگو با خبرنگار آناتولی اعلام کردند که می‌خواهند کلیه‌های خود و فرزندانشان را به فروش برسانند.
آنها می‌گویند جز چای و نان خشک چیزی برای خوردن ندارند و فروش اعضای بدن خود را تنها چاره می‌دانند.
عبدالقادر یکی از اهالی این منطقه که دچار لرزش بدن و لکنت زبان است، به آناتولی می‌گوید: از بیماری خود اطلاعی ندارم و برای تشخیص آن نیز به دلیل مشکل مالی امکان مراجعه به بیمارستان را ندارم. برای فروش کلیه‌هایم به مبلغ 150 هزار افغانی (1500 دلار آمریکا) به بیمارستان مراجعه کردم. پزشکان اعلام کردند که در صورت اقدام به چنین کاری ممکن است بمیرم. اما با وجود این خطر می‌خواهم کلیه‌هایم را بفروشم.
او ادامه می‌دهد: وضعیت اقتصادی‌مان به اندازه‌ای بغرنج است که می‌خواهم یکی از فرزندانم را نیز به همین قیمت بفروشم. می‌خواهم بقیه افراد خانواده را نجات دهم.
گلبدین 38 ساله که پیشتر به دلیل فروش یک کلیه خود نمی‌تواند کار بدنی انجام دهند، می‌گوید: 3 سال پیش به دلیل فقر و هزینه‌های درمان بیماری همسرم، راضیه دختر 12 ساله خود را به مبلغ 3500 دلار و 2 سال پیش نیز یکی از کلیه‌هایم را به مبلغ 2 هزار دلار فروختم. سال گذشته نیز دختر 5 ساله‌ام را به مبلغ 1500دلار فروختم. اگر کسی بیاید و بگوید نیاز به مردمک چشمم دارد، آن را نیز به خاطر درمان بیماری همسرم می‌فروشم.
غلام‌حضرت از نظامیان دولت افغانستان پیش از دوره طالبان نیز با بیان این که ماه پیش نوزاد 4 ماهه خود را به دلیل سوءتغذیه و سرما از دست داده است، می‌گوید: من دخترم را 2 سال پیش به 3 هزار دلار فروختم. هیچ پدری نمی‌تواند به راحتی چنین اقدامی انجام دهد. برای زنده ماندن و مداوای برادر بیمارم مجبور به فروش کلیه حتی اعضای دیگر بدنم هستم.
افزایش مراجعه‌کنندگان به مراکز پزشکی برای فروش اعضای بدن
خوشحال توفان، پزشک بیمارستان جمهوریت یکی از بزرگترین مراکز درمانی در کابل در این زمینه می‌گوید: در پنج ماه گذشته بیش از دویست نفر برای فروش اعضای بدن به بیمارستان مراجعه کرده‌اند. مردم برای فروش اعضای بدن خود به ما مراجعه می‌کنند، اما پیوند کلیه انجام نمی‌دهیم و به همین دلیل نمی‌توانیم این افراد را پذیرش کنیم.
-تلاش‌های طالبان برای ممانعت از «تجارت کلیه»
فروش کلیه در افغانستان مانند یک بخش تجاری است. هرات و کابل از مراکز خرید و فروش اعضای بدن در این کشور محسوب می‌شوند. بیمارستان‌های خصوصی برای پیوند کلیه در این شهرها وجود دارند. به گفته برخی از افراد این منطقه، مشتریانی از کشورهای ایران و ترکمنستان برای خرید کلیه به هرات می‌آیند.
این در حالی است که از وقتی موضوع اهدای کلیه به تجارت تبدیل شده، از دو سال گذشته برخی محدودیت‌ها در این رابطه اعمال شده که این محدودیت‌ها در دوره طالبان نیز ادامه دارد.
مدیر یکی از بیمارستان‌های خصوصی در زمینه پیوند کلیه در کابل که نخواست نامش ذکر شود به خبرنگار آناتولی می‌گوید: در شش سال گذشته بیش از صد بار عمل پیوند کلیه انجام دادیم. پروتکل خاصی برای این عمل‌های جراحی نداشتیم. اما طالبان پس از 16 ژانویه با ابلاغ قانونی، پیوند کلیه به غیر از بستگان و خویشاوند به بیماران نیازمند را ممنوع کرد.
او علت این اقدام را ممانعت از ادامه تجارت کلیه دانست و از تنظیم قانون مذکور ابراز خرسندی کرد.
- مسئوال طالبان: مردم برای جذب کمک‌های بین‌المللی چنین حرفهایی می‌زنند
نعیم‌الله مولوی حقانی، مدیر اداره فرهنگ و اطلاعات و همچنین سخنگوی طالبان در هرات نیز با اشاره به مخالفت طالبان با فروش اعضای بدن و فرزند، می‌گوید: مردم برای جذب کمک‌های انسانی و همچنین بهبود وضعیت مالی خود چنین حرفهایی می‌زنند.
او در پاسخ به این سوال که «اگر از پیوند غیرقانونی کلیه توسط یک بیمارستان مطلع شوید چه اقدامی انجام می‌دهید؟ می‌گوید: این موضوع را پی‌گیری می‌کنیم. اکثر این اقدامات جز تبلیغات چیز دیگری نیست.
وی ادامه می‌دهد: برخی این موضوع را بیش از حد بزرگ جلوه می‌دهند. در صورت مواجهه با چنین مساله‌ای در چارچوب قوانین اسلامی برخورد می‌شود.
-افغانستان در انتظار کمک‌های بین‌المللی
پس از آغاز دوره طالبان صندوق بین‌المللی پول، بانک جهانی و بانک مرکزی آمریکا دسترسی افغانستان به کمک‌ها و دارایی‌هایی بین‌المللی را مسدود کردند.
این امر از یک سو موجب افزایش نرخ بی‌کاری، فقر و گرسنگی در افغانستان شده است. از سوی دیگر سازمان فائو پیش‌بینی کرده که بیش از 28 میلیون نفر در این کشور با خطر نا امنی غذایی حاد مواجه خواهند شد.
