استانبول/ گلچین کازان دوگر/ خبرگزاری آناتولی

سمر صبیح، فعال حقوق بشر فلسطینی که در دوران بارداری از سوی نیروهای امنیتی اسرائیل بازداشت شد، در گفت‌وگو با خبرنگار آناتولی به شرح روند 66 روزه بازپرسی و زندانی خود پرداخت.

او که متهم به مهندس مسئول مواد منفجره در گردان‌های عزالدین القسام، شاخه مسلح حماس بوده است، درباره شب بازداشت خود گفت: نیروهای اسرائیلی نیمه شب به خانه‌ام یورش آوردند، حدود ساعت 2 بود که تحت بازجویی وحشیانه قرار گرفتم. با تهدید سلاح می‌خواستند بازرسی بدنی برهنه انجام دهند که نپذیرفتم. دست‌ها و پاهایم را با دستبند بستند، روی چشم‌هایم چشم‌بند بود. بدون خداحافظی با اعضای خانواده‌ام به مکانی نامعلوم منتقل شدم.

صبیح در ادامه افزود: سپس به مرکز بازجویی المسکوبیه که یکی از سختگیرترین مراکز بازجویی قدس به شمار می‌رود، انتقال یافتم. حتی لباس هم همراهم نبود. با چشم‌های بسته دو طبقه زیر زمین بردند، وقتی چشم‌بندم را برداشتم دیدم که در سلول سه در سه متری حبس شده‌ام. زندانی که پنجره و هواکش نداشت و سقف آن به قدری کوتاه بود که سرم با آن برخورد می‌کرد.

وی با اشاره به اینکه نیروهای اسرائیلی علی‌رغم شرایط بارداری حتی غذای مناسبی هم نمی‌دادند، اضافه کرد: غذای بد، بی نمک، نپخته که سوسک در آن می‌دادند. البته انسان نمی‌تواند غذایی که سوسک دارد ، بخورد. من هم غذا نمی‌خوردم بعضی وقت‌ها فقط دانه‌های برنج جدا کرده و می‌خوردم. چون لباس دیگری برای پوشیدن نداشتم، لباس‌هایم را شسته و خیس می‌پوشیدم، به همین دلیل اغلب مریض می‌شدم.

این اسیر فلسطینی همچنین اظهار داشت: ما مجبور بودیم روی یک صندلی آهنی که تقریبا هم‌سطح زمین در اتاق بازجویی بود، بنشینیم. دست‌ها و پاهایم با دستبند به پشت و صندلی به زمین غل و زنجیر بسته شده بود. 2 سرباز زن پشت زندانی و 3-4 بازجو نیز در مقابل او قرار می‌گرفتند. یکی از این بازجوها توهین و دیگری بازپرسی می‌کند، دیگری به فرد بازداشت شده و خدا یا پیامبر توهین می‌کند و دیگری می‌گوید خانواده‌تان را بازداشت و خانه‌تان را بمباران می‌کنیم. تهدیدهایی که همه شکنجه روانی است.

وی با بیان اینکه طبق قوانین اسرائیل، تیم‌های صلیب سرخ می‌توانند حداقل در حضور وکیل با فرد بازداشت شده ملاقات کنند، گفت: در مدت 66 روز حبس نه با وکیل و نه با افسران صلیب سرخ اجازه ملاقات نداشتم. در این مدت 10 بار به دادگاه نظامی احضار شدم. وکیل در دادگاه به جای من صحبت کرد، اما اظهارات خود را با توجه به اطلاعاتی که از سازمان اطلاعات و امنیت داخلی (شاباک) دریافت کرده بود، ادا می‌کرد.

صبیح با بیان اینکه وی در پایان شصت و ششمین روز بازجویی تنها به فعالیت دانشجویی به نفع جنبش مقاومت اسلامی فلسطین حماس متهم شد، اظهار داشت: به 2 سال و 8 ماه حبس محکوم و به زندان هاشارون نزدیک قدس منتقل شدم. آن موقع حدود 4 ماهه باردار بودم. درخواستم برای مراجعه به متخصص زنان و زایمان در تمام دوران بارداری رد شد.

او همچنین تاکید کرد: صبح روز 30 آوریل 2006 با درد زایمان از خواب بیدار شدم. پس از خداحافظی با بازداشت شدگان، دستبند به دستانم زده شد و به تنهایی سوار خودروی زندان شدم، با وجود اینکه درد زایمان داشتم، کسی همراهم نبود. سگ پلیسی بود با غل و زنجیر زیر پایم بازی می‌کرد. بچه اولم را با دستبند و همراهی سربازان اسرائیلی که بالای سرم نگهبانی می‌دادند، به دنیا آوردم. وقتی پسرم به دنیا آمد او را از من جدا کردند و حتی از بوییدن او محرومم کردند. تنها چیزی که دیدم این بود که پسرم سبزه است. تنها نگرانی‌ام این بود که بچه‌ام را عوض کنند یا قصد جان او را کنند. در آن لحظه احساس کردم که دارم با پسرم خداحافظی می‌کنم.

صبیح با اشاره به اینکه تا حدود 2 سالگی پسرم در زندان بودم، افزود: 17 دسامبر 2007 آزاد شدم. احساس آمیخته‌ای از درد و شادی بود. البته برای من مایه شادی بود، اما غمگین هم بودم که حدود 100 زن فلسطینی را پشت سر گذاشتم. پس از پسرم صاحب دوقلوهای پسر و دختر شدم. دخترم احلام مشکلات سلامتی دارد که به دلیل نامناسب بودن سیستم بهداشتی در غزه قابل درمان نیست. باید سالانه و گاهی هر 2 سال یکبار برای درمان و معاینات معمول به ترکیه بیاییم.