باکو/خبرگزاری آناتولی

ارمنی‌ها در آخرین دوره امپراتوری روسیه در مناطق مختلف آذربایجان مستقر شدند و با سوء‌استفاده از خلا قدرت در سال 1918 در آذربایجان بیش از 50 هزار نفر را قتل‌عام و بخشی از خاک این کشور را اشغال کردند.

باندهای ارمنی‌ از سال 1905 سازمان یافته و مسلح شدند و با ایجاد اغتشاش در تمام مناطق به ویژه باکو تلاش کردند میان مردم رعب و وحشت ایجاد کنند.

پس از انقلاب اکتبر، تحت نظارت حزب بلشویک (شاخه رادیکال از حزب سوسیال دموکرات کارگری روسیه) و به رهبری ولادیمیر لنین در سال 1917، بلشویک‌ها قدرت را در باکو به دست گرفتند.

باندهای ارمنی و بلشویک با حمایت استپان شاهومیان، رهبر ارمنی بلشویک‌ها، حملات خود علیه آذربایجانی‌ها را افزایش دادند.

باندهای ارمنی و بلشویک در بین تاریخ 30 مارس تا 3 آوریل 1918 میلادی، 50 هزار آذربایجانی را در باکو، شاماخی، قوبا، خاچماز، لنکران، حاجی‌قبول، سالیان، زنگه‌زور، قره باغ، نخجوان و سایر مناطق قتل عام کردند.

این کشتار با کمک ارتش اسلامی قفقاز که توسط وزیر جنگ دولت عثمانی، انور پاشا تاسیس شده بود، پایان یافت.

جنایات و کشتار ارمنی‌ها در سال 1918 در آذربایجان "نسل کشی" شناخته شده و فعالیت‌های مختلفی برای آگاهی مردم جهان از این ظلم انجام می‌گیرد.

حیدر علی‌اف رئیس جمهور فقید آذربایجان طی فرمانی در سال 1998میلادی،31 مارس به عنوان "روز نسل کشی آذربایجانی‌ها" توسط ارامنه اعلام کرد.

دکتر رامین صادق‌اف، مورخ و از اساتید دانشگاه بایبورت در گفت‌وگو با خبرنگار آناتولی اظهار داشت: آنچه در سال 1918 اتفاق افتاد یک حمله برنامه‌ریزی شده برای ترساندن و از بین بردن جمعیت ترک و مسلمان منطقه بود.

وی افزود: نریمان نریمانف، رهبر بلشویک آذربایجان نیز به وقایع باکو اعتراض و گفته بود این حوادث یک لکه ننگ برای دولت شوروی است. اگر این لکه در مدت زمان کوتاهی پاک نشود، فلسفه بلشویک و دولت شوروی نخواهد توانست در اینجا دوام بیاورد.