آنکارا/نازلی یوزباشی اوغلو/خبرگزاری آناتولی

حمایت ترکیه از کره جنوبی در جنگ کره به غیر از اینکه دو ملت را به برادران خونی تبدیل کرده بلکه سبب عمیق تر شدن روابط دیپلماتیک و اقتصادی نیز شده که این موضوع نیز منجر به تقویت هر چه بیشتر موقعیت ترکیه در صحنه بین المللی شده است.

پس از جنگی که در 25 ژوئن 1950 آغاز و در جولای 1953 به پایان رسید، پیوندهای دو کشور مستحکمتر شده و از سال 1957 نیز روابط دیپلماتیک برقرار گشت. این روابط در سال 2012 به سطح شراکت راهبردی تبدیل شد.

همکارها و روابط دو کشور با همکاری در سازمان ملل، گروه جی-20، سازمان همکاری "میکتا" (شامل مکزیک، کره جنوبی، ترکیه، استرالیا و اندونزی) و دیگر همکاری های منطقه ای و جهانی عمیق تر شده است.

حجم تجارت خارجی ترکیه و کره جنوبی در سال 2013 معادل 6.5 میلیارد دلار بود که سال گذشته به 7.2 میلیارد دلار رسید.

در سال 2017 که مصادف با شصتمین سال آغاز روابط دیپلماتیک دو کشور بود، 120 هزار و 622 توریست کره ای از ترکیه دیدن کردند. 27 هزار و 272 شهروند ترکیه نیز در همین سال به کره جنوبی سفر کردند.

پروفسور علی مردخان دوندار مدیر مرکز تحقیقات آسیا-پاسیفیک دانشگاه آنکارا در گفتگو با خبرگزاری آناتولی با اشاره به روابط تاریخی دو کشور اظهار داشت: تصمیم ترکیه در اعزام نیرو طی جنگ کره را مانند هر رویداد تاریخی دیگر باید در بستر شرایط آن دوره تاریخی مورد توجه قرار داد.

وی افزود: ورود نیروهای تُرک به جنگ کره برای مقابله با تهید کمونیسم و همکاری با ناتو برای جلوگیری از تهدیدات شوروی در نزدیکی مرزهای کشور بود. در آن زمان این بهترین تصمیم بود. طبیعتا پس از 50 سال اهمیت دوره ای که ترکیه عضو ناتو شد با زمان فعلی متفاوت است. اکنون می توان راجع به منافع و آسیب های ورود ترکیه به ناتو بحث کرد اما در آن دوره برای مقابله با تهدید شوروی و همکاری با دنیای آزاد و از بیرون از قفس آهنین، ترکیه می بایست به کره نیرو اعزام می کرد.

دوندار با اشاره به اینکه اعزام نیرو به جنگ کره مقدمات عضویت ترکیه در سامان ناتو و متحد شدن با ایالات متحده را فراهم ساخت، اظهار داشت: با توجه به شرایط آن دوران، به ویژه پیوستن ترکیه به ناتو به نفع ما شد. همچنین پس از آن شاهد افزایش کمک های مالی و نظامی ایالات متحده به ترکیه بودیم. این کمک ها پس از بحران های اقتصادی پس از جنگ دوم جهانی بسیار مهم و کارساز بودند.

-زمینه وقوع جنگ کره

ژاپن در سال 1910شبه جزیره کره را تصرف و آن را تا سال 1945 و پایان جنگ جهانی دوم ادامه یافت.

با شکست ژاپن در جنگ جهانی دوم نیروهای آمریکایی وارد بخش جنوبی شبه‌جزیره کره و نیروهای شوروی وارد بخش شمالی آن شدند و دو حکومت در شمال و جنوب کره تشکیل شد. دو طرف تا سال 1948 یکدیگر را به پیوستن به طرف دیگری دعوت می کردند تا اینکه این تلاش ها بی نتیجه ماند و کره تقسیم شد. 

جنگ کره در 25 ژوئن 1950 با حمله کره شمالی برای تحت کنترل در آوردن کره جنوبی آغاز شد. چین و اتحاد جماهیر شوروی از کره شمالی و سازمان ملل به رهبری آمریکا نیز از کره جنوبی حمایت می کردند.

در همین حال شورای امنیت سازمان ملل در قطعنامه ای خواهان ورود نیروهای سازمان ملل برای پایان دادن به حمله و اشغال کره جنوبی توسط کره شمالی شد. نیروهای ترکیه ای نیز در همین چارچوب وارد کره شدند.

براساس منابع کره جنوبی 4 تیپ و در مجموع 21 هزار و 212 سرباز تُرک در جنگ کره حضور یافتند که در میان 16 کشور شرکت کننده در این جنگ از حیث تعداد نظامیان در رتبه چهارم قرار داشت. ترکیه از حیث شمار جان باختگان، زخمی ها و اسرای جنگی نیز چهارمین کشور شرکت کننده در جنگ کره بود.

در این جنگ 40 هزار و 670 نظامی سازمان ملل و 137 هزار سرباز کره جنوبی و همچنین 508 هزار و 797 سرباز کره شمالی کشته شدند.

ایالات متحده با یک میلیون و 789 هزار سرباز، بیشترین نظامیان را به جنگ کره اعزام کرده بود. انگلستان با 56 هزار و کانادا نیز با 26 هزار و 791 نفر دومین و سومین کشور پر تعداد در این جنگ بودند.

ایالات متحده 36 هزار و 940 سرباز و انگلستان نیز هزار و 78 تن از نظامیان خود را در جنگ کره از دست دادند.

براساس اسناد کره جنوبی بیش از 900 نفر از نیروهای تُرک نیز در این جنگ شهید شدند که ترکیه از این لحاظ سومین کشور دارای بیشتر جان باخته در این جنگ بود.

همچنین 5 هزار نفر از سربازان سازمان ملل و کره جنوبی در این جنگ اسیر شدند. 70 هزار سرباز نیز از چین و کره شمالی به اسارات در آمدند. یک ماه قبل از آتش بس در ژون 1953 طی توافقنامه تبادل اسرا، تمامی 244 اسیر تُرک آزاد شدند.

اکنون در مزار یادبود جان باختگان جنگ کره در شهر بوسان کره جنوبی 462 شهید تُرک دفن شده اند.

تیپ های تُرک حاضر در این جنگ تنها واحد نظامی بودند که برای کودکان یتیم شده کره ای مدرسه تاسیس کردند.

مردم کره جنوبی فداکاری های سربازان ترکیه و مدرسه آنکارا که آن زمان تاسیسی شده بود را فراموش نکردند و به همین دلیل مردم ترکیه را برادران خونی خود خطاب می کنند.