استانبول/ شاهین دمیر/ خبرگزاری آناتولی

علی میری، تصویرگر و نقاش معروف ایرانی که آثارش در سال‌های اخیر مورد توجه کاربران فضای مجازی در سراسر جهان، به‌ویژه ترکیه قرار گرفته، در مصاحبه اختصاصی با خبرگزاری آناتولی اظهارداشت: "بیشترین بازخورد برای آثار من از ترکیه بود. این غیرقابل انکار است. زندگی‌ها خیلی شبیه هم و باعث تعجب آن‌ها بوده است. بسیاری گفته‌اند ما فکر می‌کردیم یکی از نقاش‌های ترکیه‌ای این آثار را ترسیم کرده است".

وی که در نقاشی‌های دیجیتالی‌اش حال و هوای خانواده‌ و جامعه ایران در دهه‌های گذشته را به نمایش گذاشته است، ادامه داد: "پیام‌های مخاطبان ترکیه از شرق این کشور که نزدیک مرز ایران است بیشتر هستند. تعجب می‌کردند که کسی از کشوری دیگری این کار را انجام داده است. برای من جذاب بود که می‌دیدم به این اندازه قرابت فرهنگی در بین مردم دو کشور وجود دارد".

او ادامه داد: شبکه تی‌آر‌تی ترکیه سال گذشته مستندی در باره من ساخت. می‌توانم بگویم به همان اندازه‌ای که از ایران بازخورد مثبت داشتم از ترکیه نیز دارم که باعث افتخار من است.

میری در باره دلایل واکنش‌‌های مشابه مخاطبان ترکیه و ایران به آثارش گفت: "ریشه فرهنگ دو کشور مشترک و نزدیک به هم است. اما هر چند که به آینده رفتیم از هم فاصله گرفتیم. به ویژه تاثیری که غرب بر روی خاورمیانه به ویژه ترکیه گذاشت. ایران کمی مرزهایش بسته تر بود. نمی‌توانم بگویم که این تاثیر خوب یا بد بود ولی به عنوان یک عنصر بیگانه وارد فرهنگ ما شد. متاثر از این فرهنگ چیزهایی را از دست دادیم که اکنون حسرتشان را می‌خوریم. این یک روند طبیعی و جهان یک جهان مصرفی است و به ما القا می‌شود که فلان کالا و ابزار باعث خوشحالی می‌شود".

- "اعتقادی به مرزها ندارم"

علی میری با بیان این که به مرزهای سیاسی اعتقادی ندارد، گفت: "من نمی توانم بگویم که تا تبریز و خوی همه ایرانی هستند و یک دفعه این مردم آن سوی مرز تغییر پیدا می‌کند. مردم جهان یک طیفی هستند که فراخور شرایط اقلیمی، جغرافیایی و ارتباطاتی که به همسایگان داشتیم، فرهنگ‌ها به هم مخلوط شده‌اند. این طبیعی است که نوع زندگی‌مان به ویژه در گذشته نزدیکی زیادی به ترکیه و کشورهای اطراف داشته باشد. من خودم اعتقادی به مرز جغرافیایی با کشورهای همسایه و داخل کشورم نیز قائل نیستیم. این حس و حال را نسبت به کشورهای دیگر مانند پاکستان، افغانستان، ازبکستان، عراق و کشورهای حوزه خلیج فارس نیز داریم".

وی همچنین در زمینه واکنش‌ها از سایر کشورها نسبت به آثارش گفت: "از کشورهایی چون، اندونزی، مالزی، ژاپن و مکزیک و برزیل هم مخاطبان زیادی برای من نوشتند. شاید تمام ویژگی‌های فرهنگی پوشش و معماری آن‌ها با متفاوت باشد، اما آنها هم از این تصاویر ارتباط گرفتند".

- دلایل انتخاب نقاشی‌های نوستالژیک

میری که از کودکی به نقاشی علاقه داشته و نخستین اثرش 27 سال پیش در مجله‌ای به چاپ رسیده است، در ارتباط با علت ارائه نقاشی‌های‌ نوستالژیک گفت: "به طور ناگهانی برای انجام این نوع نقاشی تصمیم نگرفتم. بحث نوستالژی در همه فرهنگ‌ها وجود دارد. همه نسبت به گذشته علاقه‌ای داریم. اشیا، عکس‌های گذشته، بویی یا یک آهنگ قدیمی ما را دچار یک احساس بین خوشحالی و غم کرده و احساسات به غلیان می‌آید. من هم با توجه به این احساسات آثاری که ارائه دادم، بازخوردهای خوبی به همراه داشت. منبع نقاشی‌هایم خاطراتم است و این حس خوبی که به مخاطبان می‌داد باعث شد در این زمینه فعالیت‌هایم را افزایش دهم و از یک و نیم سال پیش هفته‌ای حداقل یک تصویر را در پیج اینستاگرامم به مخاطبانم تقدیم می‌کنم".

وی پیرامون هدف خود از این آثار بیان کرد: "هدف از این تصاویر این است که مخاطب با دیدن آن فکر کند که باید چه کار کنیم که مانند گذشته دارای روابط بهتر داشته و خوشحال‌تر باشیم. اولویت تصاویر من این است که انسان باید به خود، سپس به اطرافیانش توجه داشته و در راستای آن از تکنولوژی استفاده کند. روابط ما در گذشته با خانواده و بستگان‌مان خیلی وسیعتر بود. امروزه بستگان نزدیک را هم به ندرت می‌بینیم، کرونا نیز این وضعیت را تشدید کرده است. اگر روابط انسانی‌تر باشد تکنولوژی آسیبی به آن نخواهد زد. این آثار کمک ‌می‌کند تا لحظه‌ای ایستاده و فکر کنیم، یک نفس بکشیم و ببینیم که کجا بودیم و کجا قرار داریم. بشر ابزاری را برای خوشبختی تعریف کرد و بعد برای رسیدن به آن‌ها خوشبختی را قربانی کرد".

این نقاش ایرانی در رابطه با جزئیات فلسفه آثارش توضیح داد: "به طور مثال در تبلیغات کالاهای مختلف می‌بینیم که همه خوشحال هستند، هدف این است که می خواهند خوشبختی و خوشحالی ما را به دنیای بیرون ربط دهند این‌ها موضوعات عادی در دنیای سرمایه‌داری هستند. به جای این که من شعار بدهم و حرف‌های دیگری را در این زمینه بزنم، مخاطب با دیدن تصویر به فکر فرو می‌رود و با خود می‌گوید در گذشته علی‌رغم امکانات کم احساس خوشحالی می‌کردیم. مخاطبان متوجه می‌شوند که روابط انسانی باعث خوشبختی است. این نقطه قوتی بود که در کپشن‌هایم به آن‌ها اشاره داشتم. انسان در دنیای تکنولوژی به سمت تنهایی سوق پیدا می‌کند. ارتباطات بشر با یکدیگر کمرنگ‌تر می‌شود که ما متوجه آن نیستیم".

- "از همکاری با ترکیه استقبال می‌کنم"

خالق آثار پرمخاطب در صفحات مجازی با اشاره به هزینه‌های بالای تهیه کتاب و ارسال آن به سراسر جهان از علاقه خود برای همکاری با ناشران ترکیه در این زمینه سخن گفت و افزود: "از همکاری با ترکیه خیلی استقبال می‌کنم. با توجه به تحریم‌ها و شرایط کرونایی اگر بخواهم کتابم را به ایرانیان خارج از کشور و مردم کشورهای دیگر ارسال کنم، باید هزینه‌های گزافی را پرداخت کنم که از لحاظ اقتصادی صرف نخواهد کرد. اما اگر شرایطش فراهم شود، با ناشری در ترکیه که این کتاب‌ها چاپ شده و به کشورهای دیگر ارسال شود، اتفاقات خوبی برای هر دو طرف خواهد افتاد".

وی در پایان بار دیگر از مخاطبان ترکیه‌ای جهت ابراز علاقه به آثارش قدردانی کرد و گفت: "تاکید می‌کنم که خودم و آن‌ها را از یک کشور جدا نمی‌بینیم بلکه مردمی می‌بینیم که تاریخ و فرهنگ مشترک دارند".