استانبول/ عبدالله ضرار جنگیز/ خبرگزاری آنادولو

افغانستان پس از دهه‌ها جنگ و درگیری، اکنون در آستانه یک شروع جدید قرار دارد. با تسلط طالبان، امنیت نسبی برقرار شده است، اما چالش‌های بزرگی مانند بازسازی اقتصادی، مشارکت زنان و دیپلماسی بین‌المللی همچنان پابرجاست. این کشور با منابع طبیعی غنی و موقعیت ژئوپلیتیکی استراتژیک، در صورت دریافت حمایت بین‌المللی می‌تواند به سوی صلح و توسعه حرکت کند.

افغانستان در نیم قرن گذشته شاهد جنگ‌ها، اشغال‌ها، درگیری‌های داخلی و شکاف‌های اجتماعی عمیق بوده است. با این حال، مردم این کشور همچنان مقاوم و امیدوار باقی مانده‌اند. سوال اصلی این است که آیا افغانستان تحت حاکمیت طالبان می‌تواند به آرامش و رفاه بازگردد؟

از زمان اشغال بریتانیا، افغانستان در فقر عمیقی فرو رفته است. جنگ‌های داخلی، گرسنگی، یتیمی و بی‌سرپرستی زنان به سرنوشتی اجتناب‌ناپذیر برای این کشور تبدیل شده‌اند. پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی، جهان شاهد تحمیل استعمار فرهنگی و پیشرفت‌های امپریالیستی بود که نه تنها در افغانستان، بلکه در کل جهان اسلام بحران هویت ایجاد کرد.

از زمان به قدرت رسیدن طالبان، امنیت نسبی در کشور برقرار شده است. حملات تروریستی، سرقت‌ها و درگیری‌های مسلحانه به میزان قابل توجهی کاهش یافته‌اند. این امنیت نسبی می‌تواند پایه‌ای برای بازسازی صلح‌آمیز باشد، اما شرط آن این است که طالبان یک حکومت فراگیر، شایسته‌سالار و مبتنی بر شایستگی ایجاد کند.

افغانستان با وجود منابع طبیعی غنی و جمعیت جوان و پرانرژی، از پتانسیل بالایی برای توسعه برخوردار است. موقعیت ژئوپلیتیکی و ژئواستراتژیک این کشور نیز آن را به یک نقطه استراتژیک تبدیل کرده است. با این حال، برای تحقق این پتانسیل، افغانستان باید از انزوای اقتصادی خارج شود و حمایت بین‌المللی دریافت کند.

آینده افغانستان به شدت به آموزش و مشارکت زنان وابسته است. اگرچه انتقادهای زیادی از طالبان در مورد محدودیت‌های آموزشی برای دختران و زنان وجود دارد، اما طالبان نیز در حال برداشتن گام‌هایی برای بازگرداندن زنان به جامعه است. مشارکت فعال زنان می‌تواند به عنوان یک کلید برای توسعه ملی عمل کند.

جامعه بین‌المللی باید رویکرد خود نسبت به افغانستان را بازنگری کند. پس از دهه‌ها مداخله نظامی، زمان آن رسیده است که راه‌حل در مذاکره، صبر و درک متقابل جست‌وجو شود. دیپلماسی مبتنی بر اعتماد متقابل می‌تواند افغانستان را به یک پل صلح در منطقه تبدیل کند.

افغانستان در یک نقطه عطف تاریخی قرار دارد. طالبان با درس گرفتن از تجربیات گذشته، نشان می‌دهد که به انتظارات مردم توجه دارد. این رویکرد می‌تواند کشور را از تاریکی به سوی روشنایی هدایت کند، اما این فرصت نه تنها به اراده داخلی، بلکه به حمایت عادلانه و فراگیر بین‌المللی نیز وابسته است.