دوحه/ علی آلتون‌کایا / خبرگزاری آنادولو

حدود 80 سال پیش، در 29 نوامبر 1947 سازمان ملل متحد طرح تقسیم فلسطین به «عرب» و «یهودی» به عنوان دو دولت را تصویب کرد و 30 سال پس از آن، تصمیم گرفت همین روز را به عنوان "روز بین‌المللی همبستگی با مردم فلسطین" جشن بگیرد.

در سال 1947، حدود 1.35 میلیون فلسطینی و 630 هزار یهودی در سرزمین فلسطین زندگی می‌کردند. یهودیان خواهان تأسیس دولت خود بودند، در حالی که فلسطینی‌ها تأکید می‌کردند که سرزمین‌ها متعلق به آنهاست و جمعیت مهاجر جدید نمی‌تواند دولتی در سرزمین‌های آنها تشکیل دهد.

سازمان ملل در 29 نوامبر 1947، تصمیم معروف خود درباره تقسیم فلسطین را اعلام کرد. این تصمیم بیشتر از آنکه به خطوط ترسیم شده مربوط باشد، به مشروعیت بخشیدن به تأسیس دولت یهودیان در فلسطین مرتبط بود. با وجود آنکه در سرزمین فلسطین، تعداد عرب‌ها بیشتر از یهودیان بود طبق این طرح، 56 در صد خاک 27 هزار کیلومتری به دولت یهودی و 42 درصد به دولت فلسطینی اختصاص داده می‌شد.

همچنین، 2 در صد از فلسطین به‌عنوان "منطقه بی‌طرف مذهبی" که شامل قدس و بیت‌لحم می‌شد، تعیین شد و کنترل این منطقه به سازمان ملل واگذار شد. مجمع عمومی سازمان ملل پس از دو ماه مذاکره فشرده، طرح تقسیم را در 29 نوامبر 1947 با رأی 181 تصویب کرد. در زمان رأی‌گیری در سازمان ملل، 46 کشور عضو وجود داشتند. از این میان، 33 کشور از جمله اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده به نفع این طرح رأی دادند و 13 کشور از جمله ترکیه به آن رأی منفی دادند. 10 کشور نیز رأی ممتنع دادند.

این تصمیم پیش‌بینی می‌کرد که با پایان دوره قیمومیت بریتانیا، سرزمین فلسطین به سه قسمت تقسیم شود. بخشی که دولت عربی قرار بود تشکیل شود، شامل بخش غربی، عکا، کرانه باختری و ناحیه ساحلی جنوبی مصر بود. بخشی که قرار بود دولت یهودی تشکیل شود از حيفا تا تل‌آویو و مناطق اطراف دریاچه طبریه و صحرای نقب را شامل می‌شد. سومین بخش که شامل قدس و بیت‌لحم و دیگر زمین‌های همجوار می‌شد، تحت قیمومیت بین‌المللی قرار می‌گرفت.

- تشکیل دولت یهودی: فلسطینی‌ها همچنان تحت اشغال و حملات زندگی می‌کنند

با این تصمیم سازمان ملل، به یهودیانی که کمتر از 33 در صد جمعیت فلسطین را تشکیل می‌دادند، 56.5 درصد از سرزمین‌های تاریخی فلسطین داده شد. در حالی که 67 در صد جمعیت، عرب‌ها بودند و مالکیت بر اکثر زمین‌ها داشتند، تنها 43.5 در صد زمین به آنها تعلق گرفت. اما طبیعی است که فلسطینی‌ها مخالف این تصمیم بودند.

به گفته کارشناسان حقوق بین‌الملل، این تصمیم رغم اینکه "حقوق فلسطینی‌ها را از آنها سلب کرد"، هیچگاه به مرحله اجرا در نیامد. برعکس، گروه‌های یهودی در سال 1948، کنترل بخش عمده‌ای از سرزمین‌های فلسطین را به‌دست گرفتند. چهار پنجم اراضی فلسطین تحت سلطه اسرائیل قرار گرفت و اردن کنترل کرانه باختری و مصر کنترل نوار غزه را به‌دست گرفت.

اما اسرائیل همچنان به این اقدامات اکتفا نکرد و در 5 ژوئن 1967، کرانه باختری، قدس شرقی، غزه، شبه‌جزیره سینا در مصر و بلندی‌های جولان در سوریه را اشغال کرد. شورای امنیت سازمان ملل در نوامبر 1967، با تصویب قطعنامه 242 خواستار خروج اسرائیل از سرزمین‌های اشغالی شد.

با وجودی که 58 سال از آن تصمیم گذشته است، اما اسرائیل همچنان در این سرزمین‌ها به طور غیرقانونی حضور دارد. اشغال کرانه باختری و محاصره غزه ادامه دارد و حتی قدس شرقی و بلندی‌های جولان نیز همچنان تحت اشغال اسرائیل هستند.

- روز بین‌المللی همبستگی با مردم فلسطین

سازمان ملل، 29 نوامبر 1947 را با تصمیم خود به عنوان روزی که امکان ورود اسرائیل به سرزمین‌های فلسطین فراهم شد، تعیین کرد و در 2 دسامبر 1977 و 12 دسامبر 1979 نیز تصمیم گرفت که این روز را به عنوان «روز بین‌المللی همبستگی با مردم فلسطین» جشن بگیرد.

در جلسه مجمع عمومی سازمان ملل در 29 نوامبر 1977، به منظور حمایت از حل مسئله فلسطین، هر سال از آن زمان به بعد، 29 نوامبر به عنوان «روز بین‌المللی همبستگی با مردم فلسطین» گرامی داشته می‌شود. در این تصمیم آمده است: روز بین‌المللی همبستگی، فرصتی برای جامعه بین‌المللی به منظور تمرکز بر این واقعیت است که مسئله فلسطین هنوز حل نشده است.

سازمان ملل به این موضوع اشاره کرده که مردم فلسطین نتوانسته‌اند به حقوقی که شامل "حق تعیین سرنوشت خود، استقلال و حاکمیت و بازگشت آوارگان فلسطینی به خانه‌هایشان" می‌شود، دست یابند. فعالیت‌های مربوط به روز همبستگی سالانه در سطح جهانی و به‌ویژه در کشورهای مختلف برگزار می‌شود. این فعالیت‌ها شامل انتشار پیام‌های همبستگی، برگزاری نشست‌ها و نمایش فیلم‌هاست.

در 48مین سالگرد اعلام «روز بین‌المللی همبستگی با مردم فلسطین» از سوی مجمع عمومی سازمان ملل، همچنان سیاست‌های اشغال، نقض حقوق و غصب اراضی علیه فلسطینی‌ها ادامه دارد. اسرائیل در حال حاضر، 85 در صد از سرزمین‌های تاریخی فلسطین را در اختیار دارد. در حالی که فلسطینی‌ها تلاش می‌کنند بر روی تنها 15 در صد از سرزمین‌های‌شان باقی بمانند و هنوز نتوانسته‌اند به طور کامل یک دولت مستقل و دارای حاکمیت تشکیل دهند.