باکو/خبرگزاری آنادولو

اولین استقلال جمهوری آذربایجان در تاریخ 28 مه 1918 در شهر تفلیس، پایتخت گرجستان کنونی توسط شورای ملی آذربایجان به ریاست محمد امین رسول‌زاده اعلام شد. عمر این جمهوری کوتاه بود و ارتش اتحاد جماهیر شوروی در تاریخ 28 آوریل 1920 جمهوری دموکراتیک آذربایجان را اشغال کرد. بعد از فروپاشی شوروی سابق بار دیگر جمهوری آذربایجان در 18 اکتبر 1991 به عنوان یک دولت مستقل در صحنه تاریخ ظاهر شد.

جمهوری آذربایجان طی دو سال در مدت کوتاهی توانست اصلاحات اساسی در زمینه های اقتصادی٬ دینی و آموزشی انجام دهد. در مانیفست استقلال جمهوری آذربایجان برای همه شهروندان بدون در نظر گرفتن دین٬ نژاد٬ مذهب و جنسیت حقوق برابر شناخته شده بود.

ارتش شوروی سابق در 20 ژانویه 1990 در باکو و دیگر شهرهای آذربایجان مردم این کشور ازجمله زنان و کودکان را که خواستار استقلال بودند را قتلعام کرد و این رویداد، روند استقلال جمهوری آذربایجان را سرعت بخشید.

شورای عالی جمهوری آذربایجان که در آن دوره به عنوان پارلمان این کشور عمل می کرد، در تاریخ 30 آگوست 1991 بیانیه‌ای مبنی بر استقلال این کشور را تصویب کرد. در تاریخ 18 اکتبر همان سال نیز «پیمان‌ قانون اساسی» مبنی بر استقلال حکومت جمهوری آذربایجان را با اکثریت آرا پذیرفت.

در این پیمان‌، شوروی سابق به عنوان کشور اشغالگر و حکومت جدید نیز وارث جمهوری آذربایجان که در سال 1918 بنیان نهاده شده بود، اعلام شد. تقریبا همه مردم جمهوری آذربایجان در همه‌پرسی 29 دسامبر 1991 به نفع استقلال این کشور رای دادند. مردم جمهوری آذربایجان از سال 1992 بدین‌سو روز 18 اکتبر را به عنوان عید ملی جشن می‌گیرند.