روحانی: سازمان ملل یکی از ادارات دولت آمریکا نیست
رئیس جمهور ایران طی سخنرانی خود در هفتاد و سومین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد با انتقاد از خروج آمریکا از توافق هسته ای گفت که سازمان ملل، یکی از ادارات دولت ایالات متحده آمریکا نیست.
استانبول/خبرگزاری آناتولی
حسن روحانی، رئیس جمهور ایران طی سخنرانی خود در هفتاد و سومین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد با انتقاد از خروج آمریکا از توافق هسته ای و دعوت از این کشور برای پایبندی به قطعنامه 2231 شورای امنیت، گفت: سازمان ملل، یکی از ادارات دولت ایالات متحده آمریکا نیست.
بخشهایی از سخنرانی رئیس جمهور ایران در مجمع عمومی سازمان ملل به شرح زیر است:
«امروز در شرایطی گرد هم آمدهایم که جهان، از خودسری و بیتوجهی برخی از دولتها به ارزشها و نهادهای بینالمللی در رنج است. پیام حضور ما در اینجا، آن است که ایجاد منافع و امنیت جهان با کمترین هزینه، در سایه هماهنگی و همکاری کشورها امکانپذیر است. اما متاسفانه در جهان امروز شاهد حاکمانی هستیم که فکر میکنند با تقویت ناسیونالیزم افراطی، نژادپرستی و بیگانهستیزی که یادآور تفکر نازیهاست و با زیر پا گذاشتن مقررات جهانی و تضعیف سازمانهای بینالمللی بهتر میتوانند به منافع خود دست یابند و یا حداقل برای کوتاه مدت، میتوانند بر احساسات عمومی و جذب آرای مردم، تاثیر بگذارند و برای این منظور، به نمایشهای مضحکی حتی در قالب تشکیل جلسه غیرمعمول شورای امنیت، دست میزنند.
دولت ایالات متحده آمریکا، دستکم در صورت هیات حاکمه کنونی خود، عزم آن دارد که کلیه نهادهای بینالمللی را بیخاصیت سازد. این دولت درحالیکه برخلاف قواعد و حقوق بینالملل، از یک توافق چندجانبه مصوب شورای امنیت خارج شده، جمهوری اسلامی ایران را به گفتوگوی دوجانبه میخواند. دولتی که هنوز به دولت بودن خود آگاه نیست و عهد و پیمان سلف خود را نقض میکند و اصل حقوقی مسئولیت دائمی دولتها را نمیشناسد. دولتی که به مشورت نخبگان، بها نمیدهد؛ از ایران میخواهد با او گفتوگو کند.
ما با چه معیاری میتوانیم با چنین دولت بدعهدی، عهد جدیدی ببندیم. هرگونه گفتوگویی باید در تداوم برجام و قطعنامه 2231 شورای امنیت باشد، نه با اعراض از آن و بازگشت به گذشته، که این ارتجاعی بزرگ است. ارتجاع بزرگتر آنکه دولت آمریکا پنهان نمیکند که در پی براندازی همان دولتی است که خواستار گفتوگو با آن است.
بر پایه دوازده گزارش متوالی آژانس بینالمللی انرژی اتمی، ایران تا به امروز به کلیه تعهدات خود پایبند بوده است؛ لکن آمریکا از همان ابتدا به اجرای تعهداتش وفادار نماند. متعاقبا دولت فعلی آمریکا به بهانههای واهی با نقض تعهدات خود، از این توافق خارج شد. سازمان ملل متحد نباید اجازه دهد که مصوباتش، گروگان بازیهای انتخاباتی و تبلیغاتی برخی از اعضا گردد و به هیچ عضوی نباید اجازه داد که به دلیل مسائل داخلی، از اجرای تعهدات بینالمللی، شانه خالی کند.
علاوه بر این، آمریکا از سایر کشورها نیز میخواهد برجام را نقض کنند. خطرناکتر اینکه، آمریکا همه کشورها و سازمانهای بینالمللی را تهدید میکند که اگر به قطعنامه 2231 شورای امنیت عمل کنند، مجازات خواهند شد. این دو، یعنی دعوت عام برای سرپیچی از قانون و تهدید قانون مداران به مجازات، برای اولین بار است که در تاریخ این سازمان، اتفاق میافتد. این روش منحصر به برجام نیست، و در برخورد آمریکا حتی با دیوان کیفری بینالمللی نیز حاکم است.
تحریم های یکجانبه و نامشروع، خود نوعی تروریسم اقتصادی و ناقض حق توسعه است. جنگ اقتصادی که آمریکا تحت عنوان تحریمهای تازه، آغاز کرده نه تنها مردم ایران را هدف قرار داده، بلکه آثار زیانباری برای مردم کشورهای دیگر داشته و در روند تجارت جهانی، اخلال کرده است.
درک ایالات متحده آمریکا از روابط بینالملل، اقتدارگرایانه است. آمریکا فکر میکند چون زور دارد حق هم دارد. درک آنها از قدرت، نه اقتدار مشروع و قانونی، که زورگویی است. هیچ دولت و ملتی را نمیتوان به زور به پای میز مذاکره آورد و اگر چنین شود آنچه انباشت میشود، خوشههای خشم ملتهاست که نصیب زورگویان خواهد شد.
برای گفتوگو نیازی به گرفتن عکسهای دونفره نیست، میتوان در همین جا و در این مجمع عمومی، سخن یکدیگر را شنید. من گفتوگو را از همین جا آغاز میکنم و به صراحت اعلام میکنم: موضوع امنیت بینالملل، بازیچه سیاستِ داخلی آمریکا نیست. سازمان ملل، یکی از ادارات دولت ایالات متحده آمریکا نیست. هر گفتوگویی میتواند، از همان جایی و از همان کسی که گفتگو را قطع کرده و پیمان را زیر پا گذاشته است، شروع شود. شروع آن، پایان دادن به تهدید و تحریم ظالمانهای است، که ناقض اصول اخلاقی و حقوق بینالملل است.
سخن ما روشن است: تعهد در برابر تعهد، نقض در برابر نقض،تهدید در برابر تهدید. و گام در برابر گام، به جای حرف در برابر حرف.
ایران، روسیه و ترکیه در همکاری طرف سوری موفق شدهاند در قالب فرایند آستانه، که اوایل ماه جاری میلادی، سومین اجلاس سران آن، در تهران برگزار شد، نقش مؤثری در کاهش تنش در سوریه ایفا کرده و در آخرین اقدام مشترک، از درگیری و خونریزی در منطقه ادلب جلوگیری کنند.
اقدام زشت دولت آمریکا در انتقال سفارت این کشور به بیت المقدس و تصویب قانون نژادپرستانه «دولت یهود» در اسرائیل، ناقض موازین بینالمللی بوده و مصداق بارز آپارتاید است.»