تور جهانی یک شهروند ترکیه برای حمایت از بیماران سندروم داون

استانبول/خبرگزاری آناتولی

آدم چولاک، شهروند 33 ساله اهل استان مرسین ترکیه برای افزایش آگاهی عمومی از سندرم داون، از هفت سال پیش تاکنون کار و شغل خود را کنار گذاشته و با موتورسیکلتش یک تور جهانی را آغاز کرده است.

وی که قبلا به عنوان کارشناس ریاضیات، آنالیزور مشاغل بوده، این تور را با همکاری سندرم داون در چارچوب پروژه "Down To Earth Road" شروع کرده است.

چولاک ابتدا به ساحل «نورث کیپ»؛ در شمالی‌ترین نقطه اروپا و سپس نیز به کوشیموتوی ژاپن جایی که ناو ارطغرل ترکیه در آنجا غرق شد رفت.

او با طی کردن مسیر 44 هزار کیلومتری در طول 2 سال کوشیده است صدای مبتلایان به سندرم داون، از جمله برادرش اردم را به گوش مردم 34 کشور برساند.

وی در ژاپن که آخرین مقصد آسیایی‌اش بود پولش به اتمام رسید و برای تامین هزینه بازگشت به وطن 2.5 ماه در این کشور کار کرد.

او به انجمن‌های سندرم داون کشورهای مختلف، قهوه ترک و آویز چشم زخم هدیه داده است. وی در تمام مسیر خود نماینده فرهنگ ترکیه بوده و با لباس و رقص سنتی توجه مردم را جلب کرده است.

آدم تجربیات خود در این دو سال را در حساب کاربری «عشایر اسب سوار» (Demir atlı yörük) به اشتراک گذاشته است. او بعد از دو سال تور موتورسواری به ترکیه بازگشته و آماده سفر جدید است.

چولاک در گفتگو با خبرگزاری آناتولی ضمن اشاره به اهداف و تجارب پروژه مذکور اظهار داشت:

«سالها آرزوی انجام این پروژه را داشتم. برادرم که مبتلا به بیماری سندروم داون است نیز در این تصمیم و تور جهانی بسیار موثر بود. از انجمن‌های سندروم داون در 25 کشور اروپا بازدید کردم. در آنجا به معرفی ترکیه پرداخته و هدایایی به رسم یادگاری دادم.

در این کشورها با بیش از 50 فرد مبتلا به سندرم داون و 20 انجمن گفتگو کردم. پنج سوال از آنها پرسیدم؛ اسم‌تان چیست؟ چکار می‌کنید؟ از آینده چه انتظاری دارید؟ چه چیزی خوشحال‌تان می کند؟ از چه چیزی ناراحت می‌شوید؟ پاسخ آنها را در اختیار انجمن سندروم داون گذاشتم.

وضعیت این بیماران در اروپا با توجه به اوضاع اقتصادی این قاره، بهتر و مساعدتر است. با توجه به کمک‌های دولت و آگاهی خانواده‌ها، فرصت برای آموزش خیلی زودتر آغاز می‌شود. آنها با موسیقی و خلاقیت آشنا می‌شوند.

سفر دوم بنده به آسیا و سخت‌تر بود. به 9 کشور در مسیر آسیا رفتم. از گرجستان، آذربایجان و دریای خزر، قزاقستان، ازبکستان، تاجیکستان، قرقیزستان، مغولستان و روسیه عبور کردم. مسیر آسیایی دشوارتر از اروپا بود.

آسیا دارای جغرافیای عجیبی است، ولی مشکل جدی نداشتم. معمولا موتورسیکلتم را خودم تعمیر می‌کردم. عبور از گذرگاه‌های مرزی کم مشکل بود، اما بر تور من تاثیری نداشت. در آسیای میانه، به‌ویژه کشورهای ترک، واکنش‌ مردم بسیار مثبت بود.

این تور به معرفی و ارتقای فرهنگ ترکیه نیز کمک کرد. نیاز به حمایت مالی دارم تا این پروژه را ادامه دهم. از حمایت های فردی و نهادهای مختلف ترکیه و بین المللی تشکر استقبال می‌کنیم».