Lavdi e përjetshme për të gjithë dëshmorët dhe heronjtë e botës sonë shpirtërore, të cilët dhanë jetën e tyre dhe për ta ne dëshirojmë mëshirën e Zotit, urojmë mëshirë. Rruga e tyre është rruga jonë, problemet e tyre janë problemet tona. Pika e integrimit e Republikës së Turqisë që zgjatet nga Sarajeva në Kirkuk për të krijuar një rend të drejtë dhe barabartë me 2 miliardë muslimanë kalon nga mbrojtja e ndjeshmërisë së Kudsit.

Këtë artikull, pas sugjerimeve të miqve tanë rreth gjërave që po përballemi në terren, e shkruajtëm si një bisedë rreth cështjes Palestinë-Izrael.

Të jesh pjesë e copëzimit

Që nga fillimi i shekullit XIX, të gjitha territoret muslimane ishin viktima të okupimit perandorak, në mënyrë direkte ose indirekte. Këto okupime kryheshin kryesisht përmes pushtimeve ushtarake të drejtpërdrejta afatgjata ose me administrata vullneti i të cilave ishte thyer. Sot, kjo vazhdon me një proces të çuditshëm dhe shqetësues, që përfshin dhunën DEASH/Talebanë nga njëra anë, ndërsa në anën tjetër FETO dhe bashkëpunime të ngjashme të pabesë, që përmbajnë varësi ekonomike, erozion kulturor, rrethim politik/shoqëror dhe shumë presione dhe frikësime të tjera post-moderne.

Të gjithë ndihmat materiale dhe shpirtërore që qeveria jonë ka siguruar, janë për unitetin dhe integritetin palestinez si dhe pozicionin që meriton si një shtet sovran. Edhe pse rendi politik pas Luftës së Dytë Botërore bazuar në NATO/Perëndim dhe Paktin e Varshavës/Bashkimi Sovjetik u shemb pas vitit 1990, mekanizmat balancues të sistemit botëror me shumë aktorë nuk janë krijuar akoma. Janë shfaqur lëvizje të reja politike, sociale dhe islame në zbrazëtirën e shkaktuar nga paqënddrueshmëri politike dhe strukturat që humbën karakteristikat e tyre shtetërore në shumë qytete islamike përgjatë një aksi të gjerë, që shtrihet nga Maroku në Indonezi.

Në emër të Islamit, janë formuar struktura emrat e të cilëve ngjajnë me ato të së kaluarës, duke zbrazur thelbin e tyre, duke luajtur me strukturën e tyre gjenetike, duke i kthyer ato fjalë për fjalë në OMGJ (Organizma të Modifikuar Gjenetikisht). Pas ngjarjes së 11 Shtatorit, filloi procesi i okupimit të Afganistanit, duke vazhduar me okupimin e dytë të Irakut, filluan muslimanët të vendosen në një situatë të vështirë në çdo aspekt. Përveç sulmeve mediatike tradicionale, ne jemi në një kohë kur sulmet po kryhen përmes mediave sociale, në të cilat njerëzit, organizatat ose shtetet etiketohen lehtësisht si "mbështetës të terroristëve/terroristë" dhe kryhen sulme të shëmtuara.

Deklarata "one minute" në Samitin e Davosit nuk është vetëm një ngjarje që duhet të gdhendet në historinë e takimeve 50-vjeçare të Davosit, por edhe një pozicion universal i ndërgjegjes që duhet të shënohet në historinë politike botërore.

Turqia, përmes shtetit dhe organizatave joqeveritare, kujdeset për Palestinën

Presidenti i Turqisë, në lidhje me kauzën palestineze, që është një nga çështjet vitale të botës turko-islame, monitoroi dhe ushtroi personalisht pushtetin ekzekutiv dhe mobilizoi të gjitha institucionet dhe organizatat në qeveritë që ai drejtoi. Ai ndoqi pothuajse çdo projekt veç e veç që zhvillohej jashtë.

Kaosi i parë i shkaktuar nga kërkimi i një rendi të ri në marrëdhëniet ndërkombëtare ndodhi në vitet 1990 në Jugosllavi. Me shpërbërjen e Jugosllavisë, ne u tronditëm nga masakrat që çuan në genocid në Bosnjë dhe Hercegovinë, bebëzja e syrit tonë. Ne kemi qenë dëshmitarë të faktit që OJQ-të tona në Bosnjë dhe Hercegovinë ishin të organizuara në terren përpara shumë vendeve duke siguruar ndihmë humanitare dhe solidaritet, për të cilat ne mburremi. Në periudhën pasuese, OJQ-të turke ndihmuan në Moro, Çeçeni, Kashmir, Palestinë, Arakan, Kirkuk dhe Somali. Edhe kombi, edhe shteti ynë kanë mbështetur vullnetin e shoqërisë sonë civile për të sjellë mëshirë dhe mirësi për të shtypurit në botë.

Si rezultat i ndarjes politike Fatah-Hamas në Palestinë, pati ndarje midis Bregut Perëndimor dhe Gazës. Edhe pse këto ndarje gjeografike dhe politike kanë shkaktuar probleme për muslimanët në Gaza dhe po rriten dita ditës, rajoni ka marrë frymë deri diku falë organizatave tona humanitare që ndërmarrin iniciativë. Kur bllokimet shtypëse dhe embargoja izraelite në Gaza u bënë të padurueshme për njerëzit e rajonit, OJQ-të turke me një përkushtim të madh morën iniciativën dhe aktivitete që u ndoqën me krenari nga kombi ynë.

Turqia me diplomaci aktive kërkon një zgjidhje të krizës

Efektiviteti drejtues i Turqisë ndaj marrëdhënieve politike në Lindjen e Mesme, me bazë mbi negociatat dhe bashkëpunimin, veçanërisht u dobësua me sulmet e Izraelit ndaj Gazës në vitin 2008. Tensionet në marrëdhëniet midis Turqisë dhe Izraelit u rritën pasi sulmet në fjalë ndodhën në një periudhë kur Turqia ndërmjetësonte bisedimet e paqes mes Sirisë dhe Izraelit.

Deklarata "one minute" në Samitin e Davosit nuk është vetëm një ngjarje që duhet të gdhendet në historinë e takimeve 50-vjeçare të Davosit, por edhe një pozicion universal i ndërgjegjes që duhet të shënohet në historinë politike botërore. Nëse vlerësohet bashkë me mesazhin "Bota është më e madhe se 5", është kritikë e drejtëpërdrejt e sistemit të Kombeve të Bashkuara (OKB) të ndërtuar nga sulmet globale pas Luftës së Dytë Botërore.

Pas Arafatit, i cili tërhoqi vëmendjen globale për Palestinën, kryeministri i atëhershëm turk Recep Tayyip Erdoğan ishte i pari udhëheqës që organizoi një protestë dhe veprim të fuqishëm në vitet 2000. Çdo pjesë e botës, nga Amerika Latine në Evropë, nga mizori deri te të shtypurit, u tronditën nga thënia "one minute", dhe 7 miliardë njerëz nga e gjithë bota u përqëndruan në Palestinën.

Më 31 maj 2010, vullnetarë nga kombe të ndryshme hipën në një anije për të thyer embargon në Gaza, por u sulmuan brutalisht, duke u martirizuar dhjetë njerëz dhe plagosur më shumë se 50 të tjerë. Incidenti Mavi Marmara ndodhi në një kohë kur Turqia po fillonte të vë në pikëpyetje rendin e eksploatimit ndërkombëtar dhe ndodhi me shumë dhimbje në një kohë kur po bëheshin përpjekje për të vendosur paqen.

Nga ana tjetër, pas vitit 2010 filluan të ndodhin ndryshime të rëndësishme në Lindjen e Mesme dhe Afrikën e Veriut. Luftërat civile kishin shpërthyer në Siri dhe Jemen. Presidenti egjiptian Mohamed Morsi, i cili u zgjodh President i Republikës së Egjiptit, u rrëzua nga një grusht shteti ushtarak. Shumë vende, veçanërisht Rusia, Shtetet e Bashkuara të Amerikës (SHBA) dhe Irani, ishin përfshirë në çështjet e Lindjes së Mesme përmes luftës civile siriane. Ndikimi politik i Iranit në Irak, Siri, Jemen dhe Liban filloi të rritet gradualisht. Padrejtësitë dhe presioni i Izraelit në akset e Kudsit dhe Bregut Perëndimor janë bërë edhe më të dhunshme. Kemi hyrë në një kohë kur Egjipti, Emiratet e Bashkuara Arabe (EBA) dhe blloqet anti-turke, larg realitetit, kanë rritur përpjekjet kundër Turqisë dhe Erdoğanit me një axhendë të përkohshme, jorealiste dhe afatshkurtër.

Në një kohë kur marrëdhëniet tona diplomatike me Izraelin vazhdojnë në mënyrë të efektshme, shumë organizata zyrtare dhe civile të ndihmës nga Turqia dhe nga e gjithë bota kanë qenë në gjendje të gjejnë mundësi për të ndihmuar njerëzit e Gazës. Në atë kohë, popullsia e Rripit të Gazës, e cila tejkalonte 2 milionë, kishte probleme edhe më të mëdha në plotësimin e nevojave themelore të jetës, siç është ushqimi, higjena dhe strehimi. Pasi marrëdhëniet diplomatike u dobësuan (veçanërisht kur SHBA e zhvendosi ambasadën e saj në Kuds dhe me tensionet që pasuan), dolën në pah organizata humanitare nga Gaza të mbështetur nga aktorë ndërkombëtarë. Zgjedhjet e disa organizatave ndërkombëtare dhe strukturave politike në rajon janë bërë vendimtare.

Pas tryezës të gjendesh edhe në terren: Mbështetjet tona konkrete dhe të vazhdueshme ndaj Palestinës

Nga korriku i vitit 2020, Izraeli është duke u përgatitur për aneksimin e Luginës së Jordanit dhe rajoneve të Bregut Perëndimor ku gjenden kolonët. Të gjithë hapat e gabuar të ndërmarrë me logjikën "Unë e bëra atë dhe ndodhi" do t'u kalojë brezave të ardhshëm si trashëgimi e "krizës". Me luftërat e reja në Izrael/Gaza, të cilat janë të paqëndrueshme, të pamundura për t'u menaxhuar, varfëruar, ku viruset e sigurisë mund të krijojnë fole, të cilët mund të jenë kërcënim për paqen, është duke u përparuar me shpejtësi një proces në të cilin zonat e "konfliktit" në emër të së ashtuquajturës "paqe" do të rriten edhe më shumë.

Duhet besuar se nëse i shtypuri bëhet kriminel, fati hyjnor do të hyjë në lojë dhe ai do të kthehet sërish në pozitën e të nënshtruarit. Turqia ishte vendi i parë musliman që njohu Izraelin më 1949. Mosbesimi në këshillat dhe qasjen e drejtë të udhëheqjes së Ankarasë dhe liderit të saj, veprimtaria e të cilit në rajon bazohet në themele të forta, si dhe mosvlerësimi i fuqisë dhe aftësisë së saj, është një humbje e madhe historike.

Turqia me institucione të tilla si Agjencia Turke për Bashkëpunim dhe Koordinim (TIKA), Agjencia Turke e Menaxhimit të Fatkeqësive dhe Emergjencave (AFAD), Drejtoria Turke e Çështjeve Fetare (Diyanet), Gjysmëhëna e Kuqe Turke dhe Organizata Humanitare Turke "IHH" do të vazhdojë të ndihmojë ata që kanë nevojë. Të gjithë kanë dëshmuar se çfarë kanë arritur këto institucione vitet e fundit.

Falë Spitalit Shtetëror Tubas, i cili është ndërtuar nga TIKA në rajonin verior të Bregut Perëndimor, është arritur sukses i konsiderueshëm në shëndetin e nënave dhe fëmijëve.

Pas sulmit izraelit në 2008, infrastruktura e Rripit të Gazës u shemb. Që nga viti 2007, jeta ekonomike dhe sociale ka vuajtur shumë si rezultat i embargos dhe bllokadës së imponuar në tokë, det dhe hapësirën ajrore. Qasja në ujë të pastër ka qenë një problem i madh në Rripin e Gazës për një kohë të gjatë. Sistemet e ujit të pijshëm, infrastruktura e ujërave të zeza dhe sistemet e ujitjes bujqësore janë dëmtuar. Sasia e mallrave të lejuar për të hyrë në Gaza mund të ulet ose rritet në varësi të marrëdhënieve midis Rripit të Gazës dhe Izraelit. Në këtë mënyrë, qytetarët e Gazës janë nën presion.

Distancat e peshkimit, burimi kryesor i jetesës për popullatën e Gazës, ndryshohet në mënyrë arbitrare brenda 3-6-9 milje, gjë e cila është bërë "politikë disiplinimi" i qytetarëve të Gazës. Situata është bërë edhe më e padurueshme për shkak të faktit se rezervat e karburantit të centralit të vetëm elektrik në Rripin e Gazës janë dëmtuar. Kjo është arsyeja pse energjia elektrike duhet të sigurohet përmes importimit të karburantit nga jashtë. Me angazhimin personal të presidentit tonë, karburanti iu dorëzua termocentralit përmes OKB-së.

Siç mund të shihet lehtësisht në raportet aktuale të përgatitura nga OKB rreth Gazës, 95 për qind e ujit të disponueshëm në Gaza nuk është i përshtatshëm për t'u përdorur. Përballë këtij problemi, Turqia ka vazhduar aktivitetet e saj të shpimit të puseve, për impiantet sanitare dhe trajtuese si dhe furnizimin me klor të cilat i ka filluar më herët.

Edhe pse jeta ekonomike në Gaza është prekur drejtpërdrejt nga embargoja dhe bllokada, ne jemi mahnitur nga gjallëria, shpresa dhe zelli i popullatës me secilën vizitë. Turqia ka siguruar dhjetëra traktorë dhe pajisje të tjera bujqësore për familjet që merren me bujqësi, ndërsa për ata që merren me bagëti janë dërguar në fermat e bagëtive mijëra kafshë. TIKA gjithashtu ndërtoi një strukturë për prodhimin e vajit të ullirit. Objekti vazhdon të kontribuojë në ekonominë e Gazës dhe të shesë vaj ulliri në Bregun Perëndimor dhe Izrael në masën e lejuar nga Izraeli.

Gjithashtu, i rëndësishëm është projekti "Qendra për Trajnim Profesional të Personave me Aftësi të Kufizuara", e zhvilluar për qindra vëllezër dhe motra të cilët janë detyruar të kalojnë pjesën tjetër të jetës së tyre si të paaftë fizikisht për shkak të luftërave në Gaza. Projekti, i cili ka fituar çmime të shumta ndërkombëtare, është mbështetur edhe nga organizata të tjera donatorësh. Ajo shërben si një qendër shprese për palestinezët, të cilët kanë humbur aftësinë për të parë dhe dëgjuar dhe janë të paaftë fizikisht. Shtëpitë turke në Gaza, të përbëra nga 20 blloqe të ndërtuara për të veja dhe jetimë nga Gaza që humbën shtëpitë e tyre në luftën e vitit 2014, janë bërë shtëpi për pjesën më të prekur të shoqërisë.

Përmbledhje

Sot, bazuar në përpjekjet e vendit tonë [Turqisë], që bazohen në paqen rajonale në gjeografinë e ndarë të Lindjes së Mesme, ne përpiqemi të qëndrojmë pranë të gjithë vëllezërve tanë palestinezë. Ne po mundohemi të mobilizojmë aftësitë e vendit tonë për unitetin dhe integritetin e Palestinës. Theksojmë se paqja është e nevojshme jo vetëm në Palestinë, por në gjithë rajonin. Paqja e vazhdueshme mund të arrihet vetëm në një mënyrë të drejtë dhe me qasje të barabartë, pa përjashtuar asnjë pjesë të shoqërisë. Përndryshe, ne nuk do të jemi në gjendje të shmangim tablonë e dhimbshme dhe rezultatet katastrofike të të ashtuquajturit "Plani Shekullor i Paqes" i përgatitur në mënyrë të njëanshme, i cili lë mënjanë të vërtetat historike dhe të drejtën ndërkombëtare.

Kur bëhet fjalë për Kudsin, nuk kemi nevojë të japim reflektime sipërfaqësore, por të zhvillojmë një mjedis global paqeje.

Ngjarjet e hidhura të shekullit të kaluar na kanë bërë të gjithë të pjekur dhe t'i shikojmë gjërat më me mençuri. Por edhe këtë herë, gënjeshtrat dhe imoraliteti në mediat sociale po mund të parandalojnë të vërtetën. Ne nuk duhet të lejojmë që qarqet e errëta që njohin emocionet dhe ndjeshmërinë tonë ta kthejnë epërsinë tonë në dobësi. Çdo rrjedhë e pastër, në të cilën hyjnë duart e pista, ndotet dhe ajo papastërti derdhet në lumenj, dete, oqeane. Ne duhet të kuptojmë dhe të mësojmë se çdo çështje ka një pjesë që është e dukshme dhe që nuk është e dukshme dhe kjo është arsyeja pse është shumë e rëndësishme të kemi një bashkëpunim shumëpalësh. Nuk ka asnjë problem që nuk mund të zgjidhet nëse vendosen interesa të përbashkëta dhe tregohet një qëndrim i drejtë, moral dhe i ndershëm.

Nëse qëllimi ynë është përhapja e "paqes" dhe "selamit" në tokë, "qëllimi ynë, ideali ynë, kauza jonë është një".

[Dr. Serdar Çam, zv/ministër i Kulturës dhe Turizmit i Turqisë]